Szostak, Wit - "Rumowiska" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[Janusz S.]

Rzeka myślotoku autora, w której można utopić się z nudów kolejnych, autotemtycznych esejów o naturze rzek. Szczerze podziwiam recenzenta i innych czytelników, którzy zdołali przez to dzieło przebrnąć.
Wszystkie książki Szostaka z ostatnich lat są dla mnie jednako męczącymi metaforami straty czasu. Rzeczywiście badają granice, ale w moim przypadku są to zawsze granice odporności na nudę i sennośc. Autor bez wysiłku przekraczał je za każdym razem. Nie czułem się przy tym zdezorientowany, wręcz przeciwnie. Zawsze byłem pewien, że nie interesują mnie one w najmniejszym nawet stopniu.

[Shedao Shai]

Moja znajomość z twórczością Szostaka sprowadza się do poczytania o jego kilku ostatnich książkach i stwierdzeniu "Jezu, jakie to musi być nudne". Dzięki za utwierdzenie mnie w tej tezie. To zawsze fajnie, kiedy nie trzeba kupić jakiejś książki

[asymon]

Ale to chodzi o te nowe, mainsteamowe, że tak powiem? Czy te stare też wam nie podeszły? "Wichry Smoczogór" oceniam wysoko, choć przez ten stylizowany język zrobiłem sobie dłuższą przerwę przed kontynuacją. Z kolei "Oberki" to rzecz absolutnie fenomenalna, ale też niełatwa w czytaniu, a warto. Nawet ojcu kupiłem, bo jest trochę "z branży", grał po weselach swego czasu, ale za stary już chyba i się nie zachwycił tak jak ja.

Z "nowych" to przyznam, że "Zagrody zębów" nie skończyłem, miało być o Odyseuszu, wyszło trochę za bardzo "meta-". Mam jeszcze coś w e-booku, ale przypomniałem sobie, że "Poszarpane granie" nieprzeczytane...

"Rumowiska" kupię pewnie w papierze, bo mi się okładka podoba.

[Shadowmage]

"Szczelinami" i "Rumowisk" jeszcze nie czytałem, ale generalnie wysoko sobie cenię sposób pisania Wita. Właśnie, sposób, dostosowanie języka do formy, eksperymentowanie. I tak, często fabuła jest tu rzeczą drugorzędną, pełni rolę służebną, ale zupełnie mi to nie przeszkadza.

[Janusz S.]

Moja znajomość z twórczością Szostaka sprowadza się do poczytania o jego kilku ostatnich książkach i stwierdzeniu "Jezu, jakie to musi być nudne". Dzięki za utwierdzenie mnie w tej tezie. To zawsze fajnie, kiedy nie trzeba kupić jakiejś książki

Nie chciałbym wywrzeć błędnego wrażenia. Ja też żadnej jego książki nie przeczytałem (może kiedyś Wichry smoczogór czy coś takiego), bo przy każdej próbie automatycznie przechodzę w tryb uśpienia i nie mogę sobie po tym przypomnieć o czym one były.

Ale to chodzi o te nowe, mainsteamowe, że tak powiem? Czy te stare też wam nie podeszły? "Wichry Smoczogór" oceniam wysoko...

Tę jedną jedyną pamiętam i była ciekawa, chociaż mam sklerotyczne problemy z uzasadnieniem tej opinii. Nowe są straszne.

"Szczelinami" i "Rumowisk" jeszcze nie czytałem, ale generalnie wysoko sobie cenię sposób pisania Wita. Właśnie, sposób, dostosowanie języka do formy, eksperymentowanie. I tak, często fabuła jest tu rzeczą drugorzędną, pełni rolę służebną, ale zupełnie mi to nie przeszkadza.

Czytam książki dla rozrywki. Żeby mieć z jakiejkolwiek książki jakąkolwiek radość, nie mogę usypiać na drugiej czy trzeciej stronie. Nie wiem więc czy jest tam jakaś fabuła, ale to niczego nie zmienia w moim odbiorze jego książek. Są dla mnie wyłącznie śmiertelnie nudną zabawą formą. Uznaję zabawę formą, gdy towarzyszy jej interesująca treść. U Szostaka nic mnie nie zainteresowało.

[Shadowmage]

Rozumiem. Zwracam tylko uwagę, że "rozrywkę" - czyli ogólnie przyjemność - mogą ludziom przynosić różne rzeczy.

[Fidel-F2]

Wróżenie z wnętrzności było świetne, ale wymagało skupienia.

[Janusz S.]

Rozumiem. Zwracam tylko uwagę, że "rozrywkę" - czyli ogólnie przyjemność - mogą ludziom przynosić różne rzeczy.

Jasne. Widocznie zabawy formą mnie nie radują. Albo inaczej - dość trudno mi odczuwać przyjemność przez sen