Bujold McMaster, Lois - "Uczeń wojownika" :: Sprawdź komentowaną ksiażkę.

[Shedao Shai]

W trzecim tomie skaczemy o siedemnaście lat do przodu i poznajemy na dobre (w "Barrayarze" był noworodkiem) Milesa Vorkosigana, główną postać sagi. Postać ciekawą choćby ze względu na swoje kalectwo, które powoduje że życie Milesa nie wygląda tak, jak wyobrażaliby sobie jego rodzice (i czytelnik, znający barrayarskie zwyczaje). Musi mocno kombinować, żeby nadrabiać tam, gdzie brakuje mu w fizyczności. I choć jego spryt i wygadanie momentami sprawiają wrażenie nieco grubo ociosanych, koniec końców mamy bohatera którego da się lubić. Ale to nie on był główną siłą tej książki. Był nią pomysł fabularny, zahaczający odważnie o... komedię pomyłek (Miles przypadkiem tworzy sobie flotę najemników). Nie sposób było się nie uśmiechnąć tu czy ówdzie patrząc, jak zręcznie Miles nawiguje między kolejnymi wyzwaniami. Przyjemna lektura.

A z drugiej strony, jedno wydarzenie naprawdę mocno mnie pozamiatało emocjonalnie - aż się dziwię, jak bardzo. I za to moje wyrazy uznania dla autorki.

Książkę oceniam jako trochę lepszą od poprzednich dwóch o rodzicach Milesa. Tutaj to siedemnastoletni chłopak, co niesie za sobą pewne konsekwencje (w charakterze, zachowaniu i tak dalej), ale nie było źle. Zazwyczaj czytając o siedemnastolatkach bawię się dużo gorzej :D

4,5/6

[Janusz S.]

Szybko Ci idzie

[Shedao Shai]

Szybko Ci idzie

Powiem więcej, wczoraj skończyłem "Ethana...", ale już nie chciałem tak Was zaspamować Vorkosiganami
Fajnie się to czyta.

[asymon]

Ej, a czy te książki trzeba czytać bardzo po kolei? Bo sobie zamówiłem w biblio "Strzępy honoru" i jest też "Uczeń wojownika", ale po "Barrayar" musiał bym jechać hen na peryferia.

Bo jak czytam opisy, to w sumie trochę tak (?) Tym bardziej, że kolejność na Lubimyczytać jest inna niż na Amazonie, gdzie to "Uczeń" jest drugim tomem a "Barrayar"... siódmym.

[Shedao Shai]

Ej, a czy te książki trzeba czytać bardzo po kolei? Bo sobie zamówiłem w biblio "Strzępy honoru" i jest też "Uczeń wojownika", ale po "Barrayar" musiał bym jechać hen na peryferia.

Bo jak czytam opisy, to w sumie trochę tak (?)

Saga Vorkosiganów to pierwszy w mojej czytelniczej historii przypadek, gdzie lepiej jest czytać książki wg. wewnętrznej chronologii wydarzeń, a nie wg. kolejności wydawania. Tak naprawdę jest lepiej i ma to więcej sensu, płynności, ciągłości fabularnej. Tak zresztą też zaleca sama autorka.

Ja czytałem: Strzępy -> Barrayar -> Uczeń i wyszło bardzo dobrze, niby można po Strzępach wejść w Ucznia (w końcu Barrayar powstał później, więc jak czytelnicy czytali na bieżąco, to nie mieli nawet takiej opcji), ale raczej nie jest to coś, co bym polecał.

[asymon]

Ja czytałem: Strzępy -> Barrayar -> Uczeń i wyszło bardzo dobrze, niby można po Strzępach wejść w Ucznia (w końcu Barrayar powstał później, więc jak czytelnicy czytali na bieżąco, to nie mieli nawet takiej opcji), ale raczej nie jest to coś, co bym polecał.

Dzięki, o taką odpowiedź mi chodziło.

[Janusz S.]

Podejrzanie liczna staje się grupa ludzi czytających te ponoć zapomniane starocie, których, jak twierdzą niektórzy, nikt nie ma zamiaru wydawać.
Przez @Shedao też zrobiłem sobie powtórkę...

[asymon]

Dobra, po lekturze "Ucznia wojownika" stwierdzam, że w nowym tłumaczeniu książka powinna mieć inny tytuł, bo ten jest mylący: nie ma żadnego wojownika, u którego Miles pobiera nauki.

Więc może "The Warrior's Apprentice" przetłumaczyć po prostu jako "Praktykant"?