Palmer, Ada - "Być może gwiazdy" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[Janusz S.]

Najważniejsza dla mnie u A. Palmer była oryginalność wizji. Nie znam niczego podobnego i naprawdę cieszę się, że AM zdecydował się to wydać. W czasach kiedy oryginalność treści przestała być zaletą ten cykl jest wyjątkowy.

[AM]

Najważniejsza dla mnie u A. Palmer była oryginalność wizji. Nie znam niczego podobnego i naprawdę cieszę się, że AM zdecydował się to wydać. W czasach kiedy oryginalność treści przestała być zaletą ten cykl jest wyjątkowy.

Czekamy zatem na fantasy Palmer.

[Shadowmage]

I u części powiało grozą...

[nosiwoda]

A ja niestety nie wierzę w ten świat, a zwłaszcza zamieszkujące go postaci, co przy ostatnim tomie spowodowało, że od miesięcy nie mogę go skończyć. Absolutnie uznaję, że to może być moja wina, jako niezbyt wyrafinowanego czytelnika. No ale jest, jak jest.

[Janusz S.]

Czekamy zatem na fantasy Palmer.

To luźna uwaga towarzyska, czy wie Pan o czymś o czym my nie wiemy?

A ja niestety nie wierzę w ten świat, a zwłaszcza zamieszkujące go postaci, co przy ostatnim tomie spowodowało, że od miesięcy nie mogę go skończyć. Absolutnie uznaję, że to może być moja wina, jako niezbyt wyrafinowanego czytelnika. No ale jest, jak jest.

Też miałem trochę problemów na koniec przez ucieczkę autorki w nadmiar teologii i mistycyzmu, ale całość cyklu i tak jest dla mnie czymś nadzwyczajnym.

[Haribo]

Ja nie jestem szczególnie wyrafinowanym czytelnikiem, ale czytając pierwsze trzy części Terra Ignota odczuwałem zachwyt, który bardzo rzadko towarzyszy moim lekturom (W minionych latach podobny zachwyt czułem przy czytaniu "Ślepowidzenia", "Peanatemy", "Diaspory" czy "Teatro Grottesco", a w młodości podczas lektury Lema, choć to oczywiście zupełnie różne książki i trudno je porównywać). Ostatniej części jeszcze nie czytałem, ale zapewne będzie podobnie.

[Janusz S.]

Pojęcia nie mam jakim jestem czytelnikiem (oprócz tego, że niechlujnym i chaotycznym), ale zachwyt podzielam