Straub, Peter - "Koko" :: Sprawdź komentowaną ksiażkę.

[bio]

Czytałem tę powieść 30 lat temu i wtedy była czymś zupełnie nowym i robiła wielkie wrażenie. W przypadku prozy Strauba nie sądzę, aby to się przedawniło. Do powtórki!

[Shedao Shai]

Vorkosiganów przetykałem sobie "Koko", czyli ostatnią zaległością z MAGowych horrorów. Pomimo przeszło 600 stron objętości czytało mi się ją sprawnie i przyjemnie.

Jest to książka znacznie przystępniejsza niż Jones, Ballingurd czy Clark. Nie trzeba się zastanawiać o co autorowi chodzi, bo ten wykłada nam kawę na ławę i po prostu snuje swoją intrygę. Nie jest to ani plus ani minus, po prostu obserwacja - choć jednocześnie stanowiło to miłą odmianę.

A intryga jest dobra. Nie genialna, nie rzucająca na kolana, ale dobra. Z odpowiednią ilością twistów fabularnych, żeby moje przewidywania co do zakończenia zostały wywrócone do góry nogami kilkukrotnie. Bohaterowie są wiarygodni i całkiem interesujący, a całe realia powojenne, weterani z Wietnamu, ich wspomnienia i traumy - dają ciekawy, gęsty klimat. Podobało mi się.


4-4,5/6

[Janusz S.]

Vorkosiganów przetykałem sobie "Koko", czyli ostatnią zaległością z MAGowych horrorów. Pomimo przeszło 600 stron objętości czytało mi się ją sprawnie i przyjemnie.

Jest to książka znacznie przystępniejsza niż Jones, Ballingurd czy Clark. Nie trzeba się zastanawiać o co autorowi chodzi, bo ten wykłada nam kawę na ławę i po prostu snuje swoją intrygę. Nie jest to ani plus ani minus, po prostu obserwacja - choć jednocześnie stanowiło to miłą odmianę.

A intryga jest dobra. Nie genialna, nie rzucająca na kolana, ale dobra. Z odpowiednią ilością twistów fabularnych, żeby moje przewidywania co do zakończenia zostały wywrócone do góry nogami kilkukrotnie. Bohaterowie są wiarygodni i całkiem interesujący, a całe realia powojenne, weterani z Wietnamu, ich wspomnienia i traumy - dają ciekawy, gęsty klimat. Podobało mi się.


4-4,5/6

Zaskoczyłeś mnie trochę twierdzeniem, że jest przystępniejsza niż tych trzech autorów. Ich książki przeczytałem od ręki, niektóre (Clark) chętnie powtórzę, a Koko zaczynałem już trzy razy i grzęznę zanim akcja zdąży się rozwinąć w cokolwiek sensownego. Zgadzam się też na gęsty klimat - w nim chyba utknąłem.