Wardziak, Andrzej - "Słoneczny"
: pn 23.05.2022 8:50Prosty ze mnie człowiek, widzę klimaty kolejowe = biorę. Do tej pory mam w pamięci fajny zbiór opowiadań M. Kowalczyka. Tu natomiast mamy powieść.
Pod wględem założeń nasuwa mi się skojarzenie z „Pętlą” Kamila Staniszka. Wardziak, tak jak Staniszek, ani na chwilę nie usiłuje zaskoczyć czytelnika fabułą. Jest ona oczywista dla każdego, kto przeczytał czy obejrzał w życiu choć kilka horrorów. Będąc na jakiejś 20 stronie, wiedziałem już w jakim kierunku to wszystko pójdzie – i nie myliłem się. Zamiast tego autor skupia się na klimacie, na odmalowaniu rzeczywistości przechodzącej powoli z przyziemnej, poprzez surrealistyczną i niepokojącą, w ponurą i przerażającą. I tak jak Staniszkowi, udało mu się to, dzięki czemu lekturę zaliczam do bardzo udanych. Klimat kolejowy z pewnością pomógł mu w tym zadaniu. „Słoneczny” to opowieść o żalu i odpowiedzialności – i o próbach ucieknięcia przed nimi. To opowieść ponura i ciężka. Podejrzewam, że zostanie w mojej głowie w takiej czy innej formie na dłużej.
4,5/6
Pod wględem założeń nasuwa mi się skojarzenie z „Pętlą” Kamila Staniszka. Wardziak, tak jak Staniszek, ani na chwilę nie usiłuje zaskoczyć czytelnika fabułą. Jest ona oczywista dla każdego, kto przeczytał czy obejrzał w życiu choć kilka horrorów. Będąc na jakiejś 20 stronie, wiedziałem już w jakim kierunku to wszystko pójdzie – i nie myliłem się. Zamiast tego autor skupia się na klimacie, na odmalowaniu rzeczywistości przechodzącej powoli z przyziemnej, poprzez surrealistyczną i niepokojącą, w ponurą i przerażającą. I tak jak Staniszkowi, udało mu się to, dzięki czemu lekturę zaliczam do bardzo udanych. Klimat kolejowy z pewnością pomógł mu w tym zadaniu. „Słoneczny” to opowieść o żalu i odpowiedzialności – i o próbach ucieknięcia przed nimi. To opowieść ponura i ciężka. Podejrzewam, że zostanie w mojej głowie w takiej czy innej formie na dłużej.
4,5/6