Mitchell, David - "Tysiąc jesieni Jacoba de Zoeta" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[ASX76]

Teraz już wiesz, dlaczego Mitchell jest moim literackim idolem? :P

[Shadowmage]

Nie, ty wybierasz idoli literackich losowo. Tutaj najwyraźniej tylko dzięki przypadkowi się zgadzamy

[ASX76]

Gdyby nie przypadek, nie byłoby życia na Ziemi. :P
Co do wysokiej wartości książek P. Wattsa również się zgadzamy, tak więc to coś więcej, niż tylko przypadek. :P

[Burzyn]

Jak można wybierać swoich idoli (szczególnie książkowych) losowo?

[ASX76]

Drogi Panie, przecie(ż) to czyste fantazjowanie Shadowka na mój temat... Czepia się, rzecz jasna. :P

[Burzyn]

Domyślam się, ale nawet wziąwszy to pod uwagę zarzut iście... losowy.

[Shadowmage]

Jak można wybierać swoich idoli (szczególnie książkowych) losowo?

Innego klucza w wyborze aesiksowych fascynacji nie widzę Moze jakby coś więcej o swoich opiniach pisał... a tu tylko "wydajcie to", "czytajcie tamto".

[ASX76]

Szanowny Shadowku, fachowemu(zg)redaktorowi Katedry i zasłużonemu recenzentowi "Nowej Fantastyki" nie przystoi bezpodstawnie oczerniać niewinnego forumowicza. No, może z malutką skłonnością do spamu, ale w sumie to niczego nie zmienia. :P

[Shedao Shai]

Książka wyszła u nas tylko raz, nakładem MAGA 2013 roku - niestety nie w UW, a szkoda, bo przydałoby się jej jakieś ładniejsze wznowienie.

Czego w tej książce nie ma. Mitchell porusza tu tyle kwestii, że choćby myśl o wymienieniu najważniejszych mnie przytłacza xD Jest to powieść przemyślana, pięknie napisana i będąca zapewno efektem zarówno wielkiego talentu jak i ciężkiej pracy. Słowem, rzecz imponująca. Moim jedynym zgrzytem była część druga - o Enomoto, która momentami była aż zbyt spokojna i leniwa (innymi słowy, przynudzała). Część pierwsza to prawdziwa petarda, a i pod koniec książka odzyskuje jakość aż ku pięknemu finałowi.

5/6

[nosiwoda]

Nie potrafię "wejść" w twórczość Mitchella. No, jakoś nie przemawia do mnie. Przeczytałem Atlas chmur, od chmury_numer_9 się odbiłem, reszta czeka na apokalipsę.

[Shedao Shai]

Bo od "chmury..." bardzo łatwo się odbić, i też nie do końca jestem pewien czy jest warta zachodu. Dawaj "Czasomierze", jak to nie zaskoczy to będziesz wiedział że możesz sobie autora darować, przynajmniej parę szekli zaoszczędzisz

[Shadowmage]

Mitchell nieźle pisze, ale mam wrażenie, że (szczególnie w nowszych) ciągle pisze jedną książkę. Mam satysfakcję podczas czytania, ale po skończeniu nie ciągnie mnie do następnych. I tak czytam jedną na parę lat

[nosiwoda]

będziesz wiedział że możesz sobie autora darować, przynajmniej parę szekli zaoszczędzisz

Piszesz, jakbyś mnie zupełnie nie znał, i teraz jest mi przykro

[Shedao Shai]

będziesz wiedział że możesz sobie autora darować, przynajmniej parę szekli zaoszczędzisz

Piszesz, jakbyś mnie zupełnie nie znał, i teraz jest mi przykro

No przecież nieraz ostatnio się cieszyłeś że czegoś nie kupiłeś!

[Shedao Shai]

Mitchell nieźle pisze, ale mam wrażenie, że (szczególnie w nowszych) ciągle pisze jedną książkę. Mam satysfakcję podczas czytania, ale po skończeniu nie ciągnie mnie do następnych. I tak czytam jedną na parę lat

Coś w tym jest, de Zoeta wrzuciłem na czytnik w lipcu po lekturze "Widmopisu" i "snu..."... i tak na nim czekał do maja
Zaznaczyłbym jedno: nie "szczególnie w nowszych", tylko "od zawsze". Czytając jego pierwsze dwie książki jedna po drugiej, miałem wrażenie jakbym czytał dwa razy to samo.

[Fidel-F2]

U mnie Jacob, Czasomierze i Widmopis bardzo bardzo, kawałek dalej Atlas bez szału, ale w sumie całkiem nieźle, i najsłabszy ale wciąż przyzwoity sen_numer_9. Slade House to jakaś pomyłka i jeśli w ogóle to czytać to jako dodatkowy rozdział wyjęty z brudnopisu Czasomierzy.

[Shadowmage]

Zaznaczyłbym jedno: nie "szczególnie w nowszych", tylko "od zawsze". Czytając jego pierwsze dwie książki jedna po drugiej, miałem wrażenie jakbym czytał dwa razy to samo.

Możliwe, akurat znam bardziej nowsze niż starsze.