Książki, czyli co ostatnio czytaliśmy

[Shadowmage]

Czy ja wiem? Jak czytałem to przy okazji wydania Solarisu, to był to dla mnie fabularnie taki trochę Hrabia Monte Christo w kosmosie. Fajna przygodówka, która powstała w takich, a nie innych czasach. Wracać raczej nie będę, ale aż tak krytycznie bym nie oceniał, taka konwencja.

[nosiwoda]

Gwiazdy moim przeznaczeniem była kiedyś jedną z moich ulubionych książek, może nawet ulubioną. Teraz przeczytałem w Wehikule Czasu ponownie, może bez już zachwytów galopującą akcją, ale bez bólu. Co do uproszczonej konstrukcji bohaterów, to jednak bym się nie zgodził. Niektóre postacie oczywiście są zakreślone grubą kreską, ale moim zdaniem taka np. Robin, Jisbella czy Dagenham są ciekawymi i mającymi jakieś drugie dno osobami. Może Foyle najmniej... ta charakterystyka nie jest co prawda bardzo rozbudowana, ale i nie musi, żeby postacie nie były całkiem drewniane, za to ciekawe. Poza tym fascynująca scenografia - i Ludzie Naukowi, i marsjańscy skopcowie, i te wiktoriańsko-przemysłowe dynastie... To było po prostu ciekawe i hmmm... błyszczące. Część z błyskotliwości to pozłotka, pewnie, ale nadal robiła wrażenie.

[Fidel-F2]

ale moim zdaniem taka np. Robin, Jisbella czy Dagenham są ciekawymi i mającymi jakieś drugie dno osobami.

i tak i nie, tzn. autor chciałby ale robi to źle, konstrukcje są skrótowe, niekoherentne, przywodzące wyobraźnię wczesnego nastolatka, imho mniej więcej dwunastolatek pojmuje motywacje, relacje, emocje, seks, itd. w sposób w jaki jest to przedstawione w powieści.

[nosiwoda]

A to oczywiście bardzo możliwe, że właśnie dlatego WTEDY utrafiło we mnie, czytelnika. Teraz natomiast to nie przeszkadzało aż tak bardzo. (Nieco na marginesie, pamiętam za to, jakie wrażenie zrobił na mnie ewidentny seksizm w powieściach Dicka, czytanych po latach. Brrrrr).

edit: tak sobie teraz myślę, że fabuła i postacie w Gwiazdach są trochę jak z superbohaterskiego komiksu. Akcja non stop, teleportacja, gwiazdy, strzelanko, seksik, radioaktywny agent, groźne tatuaże, telepatia, arystokratyczne rody w parowozach i Fordach T, wojna międzyplanetarna, bombardowania nuklearne, nawet odrobina post-apo przy opisie szabrowników, jauntujących się do opustoszałych tuż przed atakiem i po nim rezydencji... Dużo tego jest. Może ten nadmiar, to rozbuchanie robiło największe wrażenie.

[trut]

The Spear Cuts Through Water - Simon Jimenez

Świetna opowieść o miłości, rodzinie i (a może przede wszystkim) opowiadaniu historii. Jest rewelacyjnie napisana, a Jimenez bawi się narracją, miesza jej typy. Moim zdaniem znacznie lepsza od Ptaków, które zniknęły. Nie polecam czytania blurba przed lekturą, ponieważ opisuje wydarzenia z mniej więcej 1/5 książki


The Book Eaters - Sunyi Dean

Po sprawdzeniu blurba spodziewałem się YA, a przeczytałem mieszankę horroru, antybaśni i Opowieść podręcznej Sprawnie napisana, spodobało mi się umiejscowienie "zjadaczy książek" w świecie. Interesujące są wypowiedzi autorki na temat pracy nad książką, która początkowo miała grubsza i znacznie rozbudowywać świat przedstawiony, ale po konsultacjach z redaktorami została dostosowana pod gust zarówno czytelników fantasy jak i mainstreamu. Ciekawostka: Dean udostępniła album ze zdjęciami miejsc pojawiających się w powieści, więc można skonfrontować swoje wyobrażenia z rzeczywistością (uwaga na spoilery ).


Leech - Hiron Ennes

Pasożyt-umysł grupowy, który steruje wszystkimi lekarzami, próbuje odkryć przyczynę śmierci jednego ze swych ciał w mieszance powieści gotyckiej i postapo. Ta mieszanka świetnie się sprawdza; jak dla mnie świat przedstawiony był największą zaletą książki. Trudno napisać coś więcej bez spoilerów, natomiast całość podąża w kierunku, którego zdecydowanie się nie spodziewałem zaczynając lekturę.


The Mountain in the Sea - Ray Nayler

Najlepsze sci-fi jakie czytałem od dawna. Bliska przyszłość: na wietnamskim archipelagu Con Dao odkryto wyjątkowo inteligentny gatunek ośmiornic, co staje się podstawą do rozważań o świadomości, języku i kulturze. Bardzo przypominała mi powieści Neala Stephensona z poprawką na brak "przegadania" i w bardziej zwartej formie.

[Fidel-F2]

Supełki i krzyżyki - Ian Rankin

Szkocki kryminał mocno średniej klasy. Jest tu kilka fajnych rzeczy, np. główny bohater jest policjantem, który z grubsza ma gdzieś robotę i rozwiązywanie zagadek kryminalnych, jak się da to woli iść na zwolnienie albo się uchlać, jak ma okazję to bułki na śniadanie ukradnie zamiast kupić, tak dla kaprysu, a rusza dupę dopiero jak go coś osobiście dotknie. Dodatkowo całe tło jest bardzo sympatyczne. Niestety deus ex machina i durne mechanizmy, lekceważące logikę, marnują ten klimat. Widać tu pomysły, niestety autor nie radzi sobie z ich rozwinięciem. Całość tchnie amatorszczyzną.

5/10

[Shedao Shai]

Ethan z planety Athos - Lois McMaster Bujold

Biedny Ethan, nie ma na Katedrze swojej karty, trzeba opisać go tutaj

Powieść ta jest nieco poza Sagą Vorkosiganów, bo i nie opowiada o członkach tejże rodziny, tylko dzieje się z boku, a łącznik fabularny z główną serią wprawdzie jest - w postaci jednej ważnej osoby - ale jednak to osobna opowieść. I urzekła mnie ona.

Przede wszystkim ze względu na głównego bohatera - Ethana, który jest mocno nietypowym protagonistą. Jest inteligentny, tak, ale nie jest... hmm... bystry. Zazwyczaj nasi główni bohaterowie w tego typu dziełach są zaradni i samodzielnie wybrną z każdej opresji. Ethan bez pomocy innych zginąłby w chwilę po opuszczeniu rodzinnej planety, czyli na początku książki. Los miota nim od kłopotu do kłopotu, niespecjalnie przejęty preferencjami samego Ethana. To nie gracz w tej intrydze, tylko pionek. I to spory plus, miły powiew świeżości.

Mamy zatem Ethana - doktora, trochę nieogara, faceta z zaściankowej planety, homoseksualistę (co w 1986 też nie było raczej za częste ). Wyrusza on na misję dla swojej planety we wszechświat - obcy, wrogi i pełen strasznych agentów i jeszcze straszniejszych kobiet Wpada przy okazji w całkiem interesującą intrygę, mającą satysfakcjonujące zakończenie.

Ponownie - dobra rzecz. 5/6

[nosiwoda]

Czytałem strasznie dawno temu, ale możliwe, że obecnie Ethana określilibyśmy jako osobę nieneurotypową? Określenie "inteligentny, ale nie bystry" może pasować do niektórych takich osób. To by dodawało jeszcze Bujold pionierskości.

[Shedao Shai]

Czytałem strasznie dawno temu, ale możliwe, że obecnie Ethana określilibyśmy jako osobę nieneurotypową? Określenie "inteligentny, ale nie bystry" może pasować do niektórych takich osób. To by dodawało jeszcze Bujold pionierskości.

Odnoszę wrażenie, że zamysł był taki, że Ethan po prostu pochodzi z sielskiej, nieco zacofanej cywilizacyjnie planety i zderzenie z "prawdziwym światem" na stacji kosmicznej, czyli kombinatorami i intrygantami, nieco go przerosło - bo nie miał dotychczas do czynienia z tymi klimatami, to prostolinijny człowiek z prostolinijnej planety. Ale w sumie, kto wie...

[Fidel-F2]

Wakacje - Stanley Middleton

Facet wakacjuje w letniskowej miejscowości na brytyjskim wybrzeżu. Próbuje się pozbierać, rozstał się z chorą psychicznie żoną, ale nie widzi tej choroby. Czasem mocno zgrzyta zębami ale równie często doszukuje się swojej winy. Poznajemy historię poprzez liczne retrospekcje, dialogi i dumania - czasem to ewidentny werteryzm. Przy okazji czytelnik poznaje panoramę zwyczajów brytyjskiego społeczeństwa lat siedemdziesiątych.

Powieść dostała Bookera. Czy słusznie? Mamy tu psychologiczną opowieść o toksycznym związku ludzi o raczej nietypowych (ale kto jest tak całkiem typowy?) profilach. Przy tym, niby mimochodem, rozmaite refleksje egzystencjalne, społeczne, itp. Rzecz nie jest wyjątkowo oryginalna ale swoista i całkiem niegłupia.

Choć nie jest to proste czytadło, napisane jest dobrze i czyta się jak czytadło. Warsztatowo bez zarzutu, a wręcz wyjątkowo sprawnie i elegancko.

7,5/10

[Shadowmage]

Gdzieś mi się wala na pólkach, ale nie czytałem. Chyba
Wiatr od Morza miał generalnie dobre wyczucie do tytułów.

EDIT: A nie czytałem, przypomniałem sobie.

[Fidel-F2]

Wiatr od Morza miał generalnie dobre wyczucie do tytułów.

tym tropem natrafiłem