Zajdel, Janusz A. - "Cylinder van Troffa" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[Lord Turkey]

"Cylindra..." nie czytałem, ale jeżeli spodobała Ci się fantastyka socjologiczna to bardzo, bardzo polecam "Wydziedziczonych" Le Guin. Lektura dla "uspołecznionego subgatunku" nie mniej obowiązkowa!

[Jakub Cieślak]

Lordzie, zatem nadrób tą zaległość, a obiecuję, że kogoś namówię by pod moją choinką znalazła się książka Le Guin.
Choć obawiam się, że tu nie idzie tylko o to, że spodobała mi się fantastyka socjologiczna, ile styl tej fantastyki, jaki uprawiał Zajdel.

[Lord Turkey]

W takim razie nie mam innego wyjścia jak sprawdzić czy styl zajdlowskiej fantastyki przemówi do mnie równie bezpośrednio jak powieść pani Ursuli

Dziś jeszcze wypożyczę Zresztą trzeba nadrabiać zaległości w klasyce.

[MadMill]

Jedna i druga książka warta uwagi, a Cylinder to chyba moja ulubiona książka Zajdla.

[Galvar]

Ja tylko mogę się dołączyć do pochwał ww. książki. Polecam też "Paradyzję" czy "Limes Inferior".

[Vampdey]

O tak, "Cylinder..." mnie zwyczajnie wytrzepał

[Lord Turkey]

Aleście reklamę zrobili, patrzcie państwo, no! Jak mam się teraz zabrać za pilniejsze rzeczy skoro "Cylinder..." już leży na moim stole?

[Shadowmage]

"Limes..." czy "Wyjście z cienia" jest lepsze

[MORT]

Ja wolałem Cylinder niż Wyjście z Cienia, choć obie książki to wspaniała lektura... i tak, zamiast kończyć cykl Zimnego Ognia, coraz bardziej mnie kusi by kontynuować Zajdla...
czasu coraz mniej, książek coraz więcej, ach

[Vampdey]

Shadow, "Wyjście z cienia" lepsze?!
W czym? "Cylinder..." to masa emocji, spory rozmach w wizji i dużo więcej ciekawych motywów niż zwykła totalitarna opieka Wielkiego Brata.

[Ł]

Cylinder i Limes to świetnie książki, warte przeczytania. Niestety dalsza twórczośc to najczęsciej klepanie jednego patentu na różne sposoby, i chyba można ją sobie darować.

[Galvar]

Cylinder i Limes to świetnie książki, warte przeczytania. Niestety dalsza twórczośc to najczęsciej klepanie jednego patentu na różne sposoby, i chyba można ją sobie darować.

Przeczytaj "Paradyzję" Łako. Naprawdę dobra rzecz. A, że Zajdel sporo o totalitaryzmie w swych tekstach przemyca... Cóż, znak jego czasów...

U mnie stoi jeszcze na półce "Wyjście z cienia" i od czasu do czasu za mną "chodzi"...

[Shadowmage]

Vamp-->w treści

Galv-->Dla mnie "Paradyzja" jest mocno przereklamowana. Zajdel pisze w niej zbyt otwarcie, znacznie mniej aluzyjnie niż w innych książkach. A ja nie lubię, jak ktoś mi łopatologicznie wszystko wykłada.

[MadMill]

Paradyzja jest po prostu inna, bardziej bezpośrednia, bardziej... chamska? Brakuje jej tego lawirowania między podtekstami, mamy bezpośrednio wszystko podane.

Cylinder za to ma ta masę emocji, która przeważa szalę, że jest moją ulubioną książką.

Jeśli już mówimy o Wyjściu z cienia, które wielu uznaje za najsłabsze - a Shadow jako wieczny opozycjonista się sprzeciwia takiemu traktowaniu tej książki. To z tego cyklu socjal-fiction Zajdla, najmniej do gustu mi przypadła Cała prawda o planecie Ksi. ;P

[Jakub Cieślak]

Proszę komentować "Cylinder" i recenzję, a nie robić tu ranking i zestawianie dokonań różnych autorów. Proponuję osobno dyskutować o tych kwestiach.

[Beata]

A dla mnie najlepsza jest "Limes inferior". Niektóre z prezentowanych tam pomysłów wcale się nie zestarzało. A Sneer jest tak uroczo ironiczny...

[Jakub Cieślak]

Prosiłem!
Tutaj założyłem wątek poświęcony fantastyce socjologicznej i twórczości Zajdla. Bardzo proszę tam kontynuować rozmowę na te tematy. W tym wątku skupiamy się na rozmowie o tej konkretnej powieści i recenzji.
Wszelką niesubordynację powinni anihilować moderatorzy. Liczę na WAS.

[Vampdey]

Tak! Za przebieg rozmowy na forach literackich odpowiadają moderatorzy, czyli konkretnie ja, Shadow i Achmed, więc ucinać będziemy tu ewentualnie my i nikt inny!

1. Cylinder
2. Limes
3. Wyjście.

[Lord Turkey]

Cylinder van Troffa przeczytany - co mogę powiedzieć? Najprościej rzec, że teraz doskonale rozumiem, co miał na myśli Vamp pisząc:

O tak, "Cylinder..." mnie zwyczajnie wytrzepał

Nie spodziewałem się szczerze mówiąc, że książka mająca już swoje lata i powstała w okresie, w którym pod etykietą SF kryły się zupełnie inne pomysły i wizje niż dziś, okaże się tak oryginalna, zaskakująca i w dodatku całkowicie aktualna, nic się nie zestarzawszy. Owa, wspomniana przez Jakuba w recenzji, szkatułkowa postać i cała gra zarówno formą książki, jak i zawartą w niej opowieścią potrafią mocno zakotwiczyć się w głowie czytelnika. Wielokrotnie przerywałem lekturę, by nad czymś się zastanowić, pobawić snuciem własnych wizji zainspirowanych powieścią... i chyba o to właśnie chodzi w literaturze - żeby ją przeżywać. Le Djaz stanął na wysokości zadania...

PS. Teraz czas na Ciebie, Jakubie

[Vampdey]

Wizje, pomysły, rozważania - to wszystko bardzo ważne, ale w "Cylindrze..." najbardziej na mnie podziałała duuża emocjonalność: główny bohater w świecie niby własnym, ale przerażająco zmienionym i jego poszukiwania tej, która zgubiła się dla niego w czasie.
Aż mam ochotę przeczytać jeszcze raz, chociaż czytałem w sumie niedawno.

[Lord Turkey]

Mógłbym napisać, że istnieją książki, w których emocje bohaterów są znacznie bardziej rozbudowane, i że z tego powodu Cylinder... nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia. Zwłaszcza, że powieść jest krótka i tak naprawdę nie ma specjalnie miejsca na dokładniejsze ich ukazanie. Mógłbym...

...Jednak muszę zdystansować się od takiego twierdzenia, bo tragizm jednostki i styl, w jakim przedstawił go autor - zwięzły, prawdziwy, dotykający czytelniczej empatii - to coś bardzo ważnego dla tej książki, coś co się w niej z pewnością udało. Interesujące są dylematy bohatera, konflikt jego pragnień z poczuciem obowiązku i domysły, wśród których wielu mogłoby się zagubić. Jednak dla mnie najważniejsze w tej powieści jest ukazanie mrocznej wizji świata, dającej do myślenia sytuacji Lunaków i fantastyczna forma tego dzieła - zakończenie wprost zbija z nóg. I tylko wątek Yetty wybija się nawet wyżej - i to jak łatwo przejść obok siebie, minąć się w czasie.

[Vampdey]

Oczywiście, są książki o głębszej i bardziej poruszającej psychologi. A głupcem byłby ten, kto napisałby, że "Cylinder..." należy do szczytowych dzieł w takich kategoriach.
No ale jeśli weźmiemy pod uwagę fantastykę, a konkretniej science fiction, a poprawimy to jeszcze faktem, że chodzi o polskie dokonania, to "Cylinder..." jednak w takiej czołówce się znajduje :>

[Lord Turkey]

Zgadzam się, nawet abstrahując od różnicowania na SF czy też na jej polską/zagraniczną odmianę książka Zajdla również na tle psychologicznym stoi na bardzo wysokim poziomie. Brak rozbudowania to jedno, ale zwięzłość też ma swoje plusy - przez to unika się ryzyka przegadania uczuć i emocji, a tym samym spłycenia ich.

W święta zabieram się za Limes...

[Ł]

Galv -> czytałem Paradyzje i uznaję ją właśnie za wałkowanie motywu przewodniego Limes po raz enty. To samo w planecie Ksi. Ile można?

[AM]

Galv -> czytałem Paradyzje i uznaję ją właśnie za wałkowanie motywu przewodniego Limes po raz enty. To samo w planecie Ksi. Ile można?

Dick mógł przez całe życie, więc widać można .

[Shedao Shai]

Gdybym miał na ślepo strzelać, obstawiłbym rok powstania na ok. 1950. Tymczasem jest to 1980. Czuć tu jakiś pomysł, ale nie jest to książka ani rewolucyjna ani ciekawa. Sądzę, że szkielet fabularny podszedłby mi lepiej gdyby został umiejętniej opisany, albo nieco unowocześniony. Chyba nie odpowiada mi po prostu pióro Zajdla, choć jeszcze dostanie jakąś szansę (nie, nie proszę o polecajki, nie chcę potem niezręcznej sytuacji gdzie kręcę nosem na rzeczy mi polecone xD, a coś czuję że z tym autorem miłości już nie będzie). Czuć tu taki klimat lektury z czasów peerelu. Już pal licho te wszystkie gwiazdoloty, bo na to by się dało przymknąć oko. Ale ten naiwny optymizm - społeczeństwo podejmujące właściwe decyzje w czasach zagrożenia, opierając się na nauce i logice a nie emocjach i własnym interesie, nierzadko ku własnej zgubie, ale z poświęceniem dla kolejnych pokoleń/ogółu ludzkości... trochę mnie wykręcało. Główny bohater podróżuje przez świat 200 lat późniejszy niż jego czasy, a spotykane po kolei postacie łopatologicznie mu, znaczy nam, czytelnikom, wykładają co i jak. No, też bez szału. Kobieta jako właściwie rekwizyt fabularny, do którego główny bohater może sobie wzdychać, hmm... niezbyt chcę tu mówić, że kreacja ukochanej Nieśmiertelnego jest seksistowska, ale też nieco odstaje od dzisiejszego spojrzenia na kobiety. Powiedzmy po prostu, że czuć, że książkę pisał chłop i że nie powstała ona dzisiaj. Emocje może czułbym, gdybym sympatyzował z bohaterem; był mi natomiast zupełnie obojętny. Pomysł na świat i jego historię był... odważny, co nie do końca pokrywa się z "dobry". Ale jest to chyba największy plus powieści - widać że autor dobrze przemyślał sobie co i jak. Tylko, jak napisałem na początku, niezbyt dobrze to w mojej opinii opisał.

3/6