Shedao Shai pisze: Skoro wymiera wskutek tego, że coraz mniej ludzi ją kultywuje, to wydaje mi się to zwyczajnie naturalnym procesem
Moim zdaniem (tak na szybko i bez uwaga, polskie słowo! riserczu), tu można rozróżnić co najmniej dwie różne sytuacje. Jedna to sytuacja, o której mówimy, czyli taka, w której jakaś część społeczeństwa używa języka obcego jako niemal pierwszoplanowego, a druga, zupełnie odmienna, to sytuacja, gdy jakiś lud czy kultura wymiera, bo jest fizycznie coraz mniej ludzi w tym ludzie czy kulturze, a ci, co nadal żyją, żyją w oceanie innojęzyczności. Sądzę, że ta pierwsza sytuacja nie jest zagrożeniem, a jedynie przejawem dominacji kulturalnej, która w społeczeństwach stykających się jest czymś, nieco wzdragam się przed użyciem tego słowa, naturalnym. Kiedyś to był francuski, trochę włoski, wcześniej łacina, a obecnie angielski - no trudno, nie jesteśmy dominującym kulturalnie narodem, więc i język polski ustępuje (zawsze ustępował) pola. W końcu makaronizmy nazywają się tak nie przez przypadek. Sytuacja druga jest też czymś, ekhem, naturalnym (w końcu nie ma już Etrusków ani Wizygotów), ale już nie naturalnym, jeśli łączy się z okupacją, wysiedlaniem, represjami czy ludobójstwem.
Możliwe, że zupełnie mieszam porządki i w sposób nieuprawniony przystawiam pomarańcze do końskich jabłek, ale może w sferze idei i wartości możliwość sięgania po różne rezerwuary kulturowe i językowe jest trochę jak z ewolucyjnymi przystosowaniami. Czasem nawet teoretycznie szkodliwe czy bezwartościowe cechy mogą okazać się przydatne w nieskończenie złożonej relacji istota(gatunek)-środowisko. Na przykład gen powodujący anemię sierpowatą jest zasadniczo szkodliwy - ale w pewnych rejonach Afryki w pewnym okresie okazał się nieoceniony, gdyż osoby z tym genem rzadziej i słabiej zapadają na malarię - więc przeżywały. Lepiej mieć (jako gatunek) dostęp do różnych rezerwuarów biologicznych - ale i kulturowych, językowych - niż nie mieć, bo nigdy nie wiadomo, co okaże się cechą w danym okresie i okolicznościach wygrywającą.
