Stalker Books zapowiada dwie antologie :: Sprawdź komentowany news.

[Ambrose]

Serio, w Polsce tak dużo mamy przekładów japońskiej science fiction?

[asymon]

Serio, w Polsce tak dużo mamy przekładów japońskiej science fiction?

Strzelam, że chodzi o mangi.

[historyk]

Strzelam, że chodzi o mangi.

Nie, nie chodzi o mangi. Wbrew pozorom mamy całkiem sporo przekładów japońskiej fantastyki. Począwszy od light novel a skończywszy na Murakamim. Ale to trzeba zajrzeć do takich wydawnictw jak np. Tajfuny czy Kirin (np. niedawno ukazał się zbiór Miyuki Miyabe Ayashi. Tajemnicze opowieści z Edo). Ukazuje się też fantastyka z Chin (świetne Kroniki dziwnych bestii Yan Ge) czy Korei (np. dopiero co wyszedł Przeklęty królik Bory Chung, a wcześniej choćby Piekarnia czarodzieja Gu Byeong‑mo). Problemem jest to, że wydawcy takich pozycji rzadko je oznaczają jako fantastykę, a w każdym razie jako SF/fantasy, jeśli już to co najwyżej jako realizm magiczny.
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

[adalbert69]

Jakby kogoś interesowało bodajże do 7 grudnia jest promocja, o dychę taniej. A jeżeli chodzi o literaturę to króluje anglosaska. W przypadku fantastyki są to pojedyncze książki. Raz w raku coś wyjdzie z PIW w opowieściach niesamowitych i w zasadzie tyle. Nic na stałe. Gość który dokonał wyboru opowiadań , wydaje również periodyk z tego typu opowiadaniami.

[nosiwoda]

Kurczę, obie wyglądają całkiem ciekawie. Co prawda, z tą Galaxy to obawiam się, że głównym motywem jest wygaśnięcie praw majątkowych, ale nazwiska robią wrażenie.

[niepco]

Aż się skusiłem. Zapowiada się ciekawie, opowiadań nigdy dość, a okładki tym razem nie inicjują torsji...

[Shedao Shai]

Wezmę te Galaxy, zobaczę z czym to się je.

[Janusz S.]

Mnie jednak wystarczą powtórne i mocno rozczarowujące lektury powieści (choćby z Wehikułu Czasu) niektórych z autorów z tej antologii. Nie ma dla mnie powrotu do tamtych czasów.

[Yans]

Galaxy wezmę na próbę!

[Bibi King]

Zasadniczo, historyku, masz rację. Kiedy jednak zapowiedź zaczyna się od zdania "Fantastyka jest pisana nie tylko w USA, Europie, Chinach, czy Japonii", to można domniemywać u autora chęć zrównania tych rynków. I o ile zapewne w Chinach/Japonii powstaje mnóstwo fantastyki, to do Polski docierają jednak okruchy odłamków. Dziwnie to napisali.

[Ambrose]

historyku, tak, znam, znam, ale wciąż uważam, że nie jest tego dużo (mogę jeszcze dorzucić zbiór "Ballada o Narayamie. Opowieści niesamowite z prozy japońskiej", "Zarządcę Sanshō" Ōgai Moriego, "Piekło w butelkach" oraz "Przeklęty bębenek" Kyūsaku Yumeno, "Fruwającą duszę" Yōko Tawady, "Podziemie pamięci" Yōko Ogawy, "W lesie pod wiśniami w pełnym rozkwicie" Ango Sakaguchiego, "Otogizōshi. Księgę japońskich opowieści" Osamu Dazaia, "Obcego" Taichiego Yamady, "Zatonięcie Japonii" Sakyō Komatsu, "Życie szaleńca" Ryūnosuke Akutagawy, "Dziwną historię o upiorach z latarnią w kształcie piwonii" Enchō San'yūteia oraz "Czwartą epokę" Kōbō Abe). Chodziło mi bardziej o to, o czym pisze Bibi King, tzn., że z kontekstu można zrozumieć, że japońskiej fantastyki jest u nas na pęczki.

[Coacoochee]

Ogień! Aż dodałem do zakładek. Dzięki! :)

[El Lagarto]

Obie antologie wyglądają intersująco. Przydałoby się info z jakich krajów pochodzą autorzy opowiadań do Terra incognita.

P.S. Wiem, że to nie literatura, ale mnie po wsze czasy japońska fantastyka będzie się kojarzyć z Godzillą i innymi potworami demolującymi Tokio.

[Janusz S.]

Obie antologie wyglądają intersująco. Przydałoby się info z jakich krajów pochodzą autorzy opowiadań do Terra incognita.

Sporo Brytyjczyków reprezentujących Kanadę, Australię, USA i RPA...

[historyk]

Ambrose, można do tego jeszcze sporo dorzucić (np. Ring Kōji Suzuki, Zanim wystygnie kawa Toshikazu Kawaguchi, Wybrane opowiadania Shin'ichi Hoshi, Na skraju jutra Hiroshi Sakurazaka, Mistrz Pú Pú Hideyuki Niki, Po deszczu przy księżycu Ueda Akinari, Niesamowite opowieści ze świątyni Sei'a Kido Okamoto, Przeklęty bębenek Yumeno Kyusaku, Abe Kōbō mamy jeszcze Totaloskop, są i antologie, jak Miasto kotów. 10 niesamowitych opowieści o kotach, albo Kitsune. 13 opowieści o lisach, wreszcie Futurama: Antologia japońskiej SF). A przecież to nie wszystko.

I jeszcze raz też przypomnę Murakamiego i light novel (np. Log Horizon - dziewięć tomów po polsku).

I to jest, Twoim zdaniem, mało? Przecież to więcej, niż przełożono z języków naszych sąsiadów - Niemiec czy Czech. Japońska fantastyka to pewnie trzecia najbardziej popularna z tłumaczonych, po anglosaskiej i rosyjskiej.
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

[El Lagarto]

Obie antologie wyglądają intersująco. Przydałoby się info z jakich krajów pochodzą autorzy opowiadań do Terra incognita.

Sporo Brytyjczyków reprezentujących Kanadę, Australię, USA i RPA...

Czyli coś jak festiwal Eurowizji Akurat autorzy anglosascy mogliby w tej antologii ustąpić innym...

[El Lagarto]

I to jest, Twoim zdaniem, mało? Przecież to więcej, niż przełożono z języków naszych sąsiadów - Niemiec czy Czech. Japońska fantastyka to pewnie trzecia najbardziej popularna z tłumaczonych, po anglosaskiej i rosyjskiej.

Być może... Choć gdyby zebrać do kupy fantastyczne książki Verne'a wydawane od XIX wieku, to mogłoby się okazać, że trzecia pozycja jednak należy do pisarzy francuskojęzycznych...

[historyk]

Być może... Choć gdyby zebrać do kupy fantastyczne książki Verne'a wydawane od XIX wieku, to mogłoby się okazać, że trzecia pozycja jednak należy do pisarzy francuskojęzycznych...

Być może, jakbyśmy cofnęli się do XIX wieku, to francuskojęzyczna byłaby w czołówce, ale to za sprawą jednego pisarza. A obecnie z francuskiego mamy tylko słabego Werbera, dobrego Schmitta i czasami fantastycznego Raspaila.

Zresztą nie wiem czy nawet licząc Verne, francuskojęzyczna ma jakieś szanse z japońską. Weź same light novel: np. wspomniane Log Horizon Mamare Touno - dziewięć tomów, No Game No Life Yuu Kamiya - dwanaście tomów, Neon Genesis Evangelion różnych autorów - pięć tomów.
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

[El Lagarto]

Przy obecnej modzie na Kraj Kwitnącej Wiśni nie ma szans, żeby tłumaczenia z francuskiej literatury dorównały ilościowo przekładom z japońskiego. Jednak podobnie jak w przypadku literatury azjatyckiej, wiele rzeczy ukazuje się poza seriami i wydawnictwami, które skupiają się na fantastyce.

Do twórców fantastyki nie zalicza się Houellbecqa, który nie tylko pisze rzeczy z pogranicza, ale jest autorem eseju o Lovecrafcie... Podobnie rzecz się ma ze Schmittem, którego fantasy, jak pamiętam, sam historyku gdzieś na forum polecałeś. Nawet taki klasyk SF jak Pierre Boulle ("Planeta małp") został wydany w serii niekoniecznie kojarzącej się z fantastyką. Podobnie Belg Jean Ray ("Malpertuis") i francuski klasyk krótkiej formy Maupassant ("Horla").


Stalker Books i Vesper którzy wygrzebują różne starocie nie sięgają po frankofonów, a coś przecież oprócz Verne'a by się znalazło. Pomijając powyższych np. Le Rouge, Rosny... Po prostu czas potęgi francuszczyzny przeminął i takie książki interesują już tylko garstkę czytelników.

[EDIT] UPS! Sorki Schmitta sam wymieniłeś post wyżej

[xan4]

Pan Andrzej Zydorczak wydaje dużo francuskojęzycznych. Wprawdzie bardziej przygodówka niż fantastyka, ale może i to was zainteresuje.
https://jamakasz.pl/

[nosiwoda]

Łał, nigdy nie słyszałem o tym wydawnictwie ani o serii Verne'a. Dzięki! Pewnie nic nie kupię, bo mam stare wydania + mnóstwo wydatków, no i jednak powrót mógłby okazać się bolesny, ale warto wiedzieć o takich straceńczych inicjatywach.

[historyk]

Łał, nigdy nie słyszałem o tym wydawnictwie ani o serii Verne'a. Dzięki! Pewnie nic nie kupię, bo mam stare wydania + mnóstwo wydatków, no i jednak powrót mógłby okazać się bolesny, ale warto wiedzieć o takich straceńczych inicjatywach.

Ja to kiedyś przeglądałem, już nawet miałem w koszyku dwie książki Verne (Podróż do wnętrza Ziemi - nostalgia z czasów dziecięcych i Sfinks lodowy - z ciekawości jak sobie poradził z sequelem do powieści Poego) oraz Arnoulda Galopina (Doktor Omega. Fantastyczne przygody trzech Francuzów na Marsie), ale stwierdziłem, że Verne dziś pewnie mnie rozczaruje, a powieść Galopina wygląda mi na coś w podobie do Księżniczki Marsa Burroughsa (tak, wiem, Galopin był wcześniej, ale to dla mnie nie ma znaczenia) - a dzieła Burroughsa nie zrobiły na mnie większego wrażenia jeszcze w latach 80. (w 1984 w Fantastyce była Księżniczka Marsa, a w 1985 Pellucidar), kiedy człek był znacznie mniej wymagający. To nie kupiłem, choć wciąż kusi
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

[asymon]

Verne'a jest sporo na Wikiźródłach, tylko to same stare tłumaczenia z domeny publicznej, często anonimowe, z przełomu XIX i XX wieku. Rozumiem że ten cały pan Andrzej tłumaczy sam, z francuskiego. Może to wyjść różnie, a stare tłumaczenia mają swój urok.

Czytałem niedawno "Z Ziemi na Księżyc" i czyta się to zaskakująco dobrze. Naukowo wiadomo, czasem śmiesznie, choć parę rzeczy Verne wiedział/przewidział, ale rzecz sprawnie i z humorem napisana. Znaczenie lepiej mi weszło niż Szklarski czy Wernic, których też sobie próbowałem odświeżyć (nie mówiąc o Mayu). Stare tłumaczenie trąci myszką, ale jest całkiem dobre, poza nazwą stowarzyszenia "Gyn Klub", które w oryginale nazywa się "Gun Club". Strzelam, że tłumacz tłumaczył z rosyjskiego i nie znał angielskiego. Niestety sprawdzacze w Wikiźródłach są dość ortodoksyjni i nawet oczywisty błąd w oryginale musi być zachowany.

Myślę o kupnie paru książek z serii Niezwykłe podróże, ale trochę mnie hamuje świadomość, że poza mną nikt pewnie tego w domu nie przeczyta A ja to sobie mogę na kindlu... No, ale jeszcze zobaczę, może list do Mikołaja napiszę. Z tym że ja raczej wezmę klasykę, Trylogię Księżycową, Tajemniczą Wyspę, Kapitana Nemo... Tylko jakby co dłuższe książki są podzielone na tomy, więc "Tajemnicza Wyspa" kosztuje 60 zł, "20 000 mil" 40, itp.

EDIT: Czytam sobie opis do Zielonego promienia i trochę się martwię o tłumaczenie i korektę...

Rok 1881. Bracia Melvill, mili szkoccy pięćdziesięciolatkowie, prowadzą spokojne i dobrze ułożone życie. Wychowywali swoją siostrzenicę, sierotę, Helene Campbell, z niezwykłą czułością i poświęceniem. Ci dwaj kawalerowie, którzy przebaczają jej wszystkie kaprysy, także łatwo ulegają jej, gdzie ona decyduje nagle by zobaczyć Zielony Promień. Należy sprecyzować, że wspomniany promień pojawia się przez sekundę w chwili gdy słońce chowa się na doskonale czystym morskim horyzoncie. W ciągu podróży z Glasgow do Oban, Helena zwraca uwagę na będącą w niebezpieczeństwie łódź. Dzięki jej interwencji, udaje się wyciągnąć z wirów strasznego prądu Oliviera Sinclaira, czarującego artystę malarza. Od pierwszego wejrzenia podoba się Helenie, ponieważ jego marzący i poetycki charakter jest identyczny z charakterem dziewczęcia. Natomiast ona nie cierpi Aristobulusa Ursiclosa, pedantyczny i śmieszny młodzieńca, którego jej wujkowie planują z nią poślubić. Ten nieznośny osobnik jeszcze pogarsza swoją sprawę, sprawiając, że dwukrotnie nie może ona zaobserwować mitycznego promienia. Aby uciec od tego nieszczęśnika, mała grupa udaje się do Staffę, niezamieszkałą bazaltową wyspę, na której znajduje się słynna grota Fingala. Tam, po zbyt długiej medytacji, dziewczyna zostaje zablokowana przez burzę. Olivierowi udaje się do niej dotrzeć, ryzykując życie, a po strasznej nocy przynosi ją do wujków. W końcu, wieczorem, powstają idealne warunki do obserwacji Zielonego Promienia: podczas krótkiej chwili wszyscy są oszołomieni tym zjawiskiem. Wszyscy… za wyjątkiem Oliviera i Heleny, którzy się w siebie wzajemnie wpatrywali się wzajemnie i odkryli, dokładnie w tym momencie, uczucie bardziej bogate i trwalsze niż to dostarczone przez efemeryczne promieniowanie. Następnie, po swoim małżeństwie z Heleną, Olivier będzie malować „zachód słońca”, w którym będzie można podziwiać wspaniały promień zielony… „Jakby został malowany płynnym szmaragdem”.

[El Lagarto]

Również nie wiedziałem o tej inicjatywie, xan4 dzięki za wrzucenie linka. Zawsze można wziąć ebooka i sprawdzić czy tłumaczenie kuleje. Pewnie nic na papierze nie kupię, ale miło się to przegląda.

W moim prywatnym rankingu "Podróż do wnętrza Ziemi" Verne'a jest na liście najlepszych powieści SF jakie czytałem. Oczywiście pod warunkiem, że jest to wydanie z rycinami Daniela Mroza.

[nosiwoda]

Wszyscy… za wyjątkiem Oliviera i Heleny, którzy się w siebie wzajemnie wpatrywali się wzajemnie i odkryli, dokładnie w tym momencie, uczucie bardziej bogate i trwalsze niż to dostarczone przez efemeryczne promieniowanie.

O jeżu kolczasty... No, miałem trochę obawy, gdy zobaczyłem, że to passion project jednego faceta, ale uznałem, że może to jest znany i uznany tłumacz, którego ja po prostu nie znam, bo literatury francuskiej specjalnie nie śledzę.

edit: poza tym niezbyt rozumiem sens streszczenia całej fabuły w "opisie".

[asymon]

Wywiad z panem Andrzejem, co prawda sprzed 20 lat: https://sites.google.com/site/polverne/wywiad_nto

Ogólnie: swój człowiek, pasowałby tu

Ile książek Verne'a ma pan w domu?

Jakieś trzydzieści metrów, a licząc tradycyjnie - 350 tomów, spośród 440 wydanych w Polsce. Kupuję wszystko, co się u nas ukazuje. Do dziś nie mogę odżałować, że podczas studiów w Krakowie za stypendia kupowałem w antykwariatach Kraszewskiego, a nie przedwojenne wydania Julka. Miałbym znacznie większy zbiór. Żona czasem się dziwi: "Masz już trzydzieści wydań Dzieci kapitana Granta. Po co ci kolejne?". A ja odpowiadam: "Bo każde jest inne".

[nosiwoda]

No więc tak...

Sam tłumaczę drobne formy - choć moja znajomość francuskiego jest raczej jednostronna i pewności dodaje mi dopiero solidny słownik pod ręką.

[Sędzia]

Niektóre rzeczy tłumaczy A. Zydorczak, inne inni tłumacze. Jest profesjonalna redakcja. Co istotne, wszystko jest tłumaczone z oryginałów i nie są pominięte żadne fragmenty, co było normą w dotychczasowych wydaniach i to w dużych rozmiarach (tak samo zresztą jeśli chodzi o Winnetou Maya).
To są normalne tłumaczenia, które np. kupiła Zielona Sowa do swojej kolekcji sprzed kilkunastu lat.

[nosiwoda]

Dzięki za info. Z danych na stronie (np. info o podpisie "twórcy serii i tłumacza") można było wywnioskować, że tylko on tłumaczy.