Heinlein, Robert A. - "Friday" :: Sprawdź komentowaną ksiażkę.

[Shedao Shai]

Powieść ta ukazała się na naszym rynku dwukrotnie. Najpierw w 1992 roku nakładem Phantom Press, pod tytułem "Piętaszek". Skąd taki przekład "Friday"? Tłumacz chyba zainspirował się "Przypadkami Robinsona Kruzoe", gdzie jeden z bohaterów to właśnie Friday, przełożony na nasze jako Piętaszek. Sens takiego zabiegu pozostawiam każdemu do oceny. Sam fanem nie jestem. W Albatrosie chyba też nie są, bo kiedy w 2010 zabrali się za reedycję tej powieści, to zostawili "Friday". Fanem takiego zabiegu również nie jestem. No cóż.

Tyle o tytule. Nasza Piętaszek/Friday/??? jest odwróconym płciowo stereotypem męskiego macho-agenta, czyli: nadludzko silna, sprawna, sprytna i z wysokim libido. Ma to swoje wytłumaczenie fabularne, którego nie będę zdradzał, bo była to dla mnie lekka niespodzianka.

Bardzo podobało mi się zróżnicowane tempo tej powieści i skakanie po różnych stylistykach. Zaczęło się dynamicznie i brutalnie, nieco komiksowo, aby potem nastąpił spory etap wyciszenia i skoncentrowania się na psychice Piętaszka jej relacjach z innymi ludźmi. Heinlein dba o to, żeby nie wymęczyć żadnego aspektu, dzięki czemu każdą częśc czytało mi się dobrze. Efekt końcowy jest taki, że główna bohaterka została świetnie rozpisana i przejmowałem się jej losami, a z drugiej strony - jest to książka ciekawa, którą czyta się lekko i z zainteresowaniem. Fragmenty z akcją są mocno dynamiczne, ale nie przytłaczają innych aspektów książki.

Widzimy zatem jak Piętaszek nawiguje przez burzliwy okres w historii świata (raczej niezbyt odległej) przyszłości, gdzie Stany Zjednoczone rozpadły się na mniejszych państw, a megakorporacje są potężniejszymi graczami niż niejeden kraj. Często zdana na łaskę innych ludzi, bez pieniędzy i broni, na obcym i wrogim terytorium. Tematyka więzi międzyludzkich jest tu ważna - z jednej strony Piętaszek traci dotychczasowych bliskich (w różnych okolicznościach), z drugiej - zdobywa nowych. istotny jest też motyw szukania swojego miejsca w życiu - niejednokrotnie tu bohaterce wydartego.

Dobra to była książka. Zróżnicowana, interesująca, stawiająca kilka pytań, ale przede wszystkim będąca dobrą zabawą.

5/6

[Fidel-F2]

[nosiwoda]

Borze szumiący... Dałbym tej powieści góra, w porywach, maksymalnie 2/6, czytałem w obu tłumaczeniach. Koszmarnie seksistowska. I nie mam zamiaru czytać po raz trzeci, żeby uzasadniać tu swoją ocenę

[Fidel-F2]

Dałbym tej powieści góra, w porywach, maksymalnie 2/6

Jesteś niesamowicie łaskawy.

[nosiwoda]

Wiem, to dlatego, że właśnie zjadłem obiad.
(BTW - Katedro, masz cały czas ustawiony czas zimowy )

[Bibi King]

Ja nie czytałem, ale mam dysonans w mózgu: jak po takim opisie, z którego zieje schematyzmem i topornością fabularną (odwrotka kobieta-mężczyzna jakoś mnie nie przekonuje), a zarazem brak zachwytów nad formą, językiem czy xuj wie czym jeszcze, można dać książce 5/6?

[asymon]

Ja nie czytałem, ale mam dysonans w mózgu: jak po takim opisie, z którego zieje schematyzmem i topornością fabularną (odwrotka kobieta-mężczyzna jakoś mnie nie przekonuje), a zarazem brak zachwytów nad formą, językiem czy xuj wie czym jeszcze, można dać książce 5/6?

Dobrze się czyta. Tylko i aż tyle. Pamiętam że lubiłem tę książkę szczeniakiem będąc (pierwsze lata studiów). O Heinleinie można wiele powiedzieć, dobrego i złego, ale pisać umiał. Dzięki czemu nawet taka cegła jak "Obcy" wchodzi gładko. No i niedawna lektura "Żołnierzy kosmosu" tylko mnie utwierdziła w tej opinii.

Poza tym jedna gwiazdka za okładkę, wiadomo.

[Fidel-F2]

O Heinleinie można wiele powiedzieć, dobrego i złego, ale pisać umiał.

nie

[Janusz S.]

No i niedawna lektura "Żołnierzy kosmosu" tylko mnie utwierdziła w tej opinii.

Mnie utwierdziła w opinii, żeby książki H. mijać szerokim łukiem.