Dwie nowe pozycje w Artefaktach :: Sprawdź komentowany news.

[AM]

A na czym stanęło z McAuleyem?
Już czułem zapach papieru na którym wydrukowano brakujące dwa tomy, już czułem zapach pieniędzy, które odkładałem na ich zakup.
A teraz ani książek, ani kasy a zapach przeminął z wiatrem

Rezygnujemy. Tamten rok wyleczył mnie z podobnych pomysłów. Ogrody słońca to Top 3 najsłabiej sprzedających się książek w naszej historii (po niemal 50% spadku w porównaniu do Cichej wojny).

[Paul Atryda]

Panie Andrzeju, dzięki za szczerość.
I żałuję jak za żaden grzech do tej pory mi się nie zdarzyło.

[Fidel-F2]

Heinlein to miernota.

Zapomniałeś dodać, że wg. Ciebie. Artefakty to głównie klasyka. Nie lubisz, nie kupujesz, nie czytasz. Ja się na tym wychowałem. Fundacja jest słaba, cały Clarke jest słaby itd. Ale jedynie patrząc ze współczesnej perspektywy. Jak ktoś nie lubi klasyki, nie ma przymusu. Myślę jednak, że masę ludzi cieszą takie ładne wydania książek, które czytali przed laty lub tylko o nich słyszeli i chcieli przeczytać.

Mdło mi już od tego "Zapomniałeś dodać, że wg. Ciebie." Osiemdziesiąt procent tej klasyki czytałem. Plus minus trzydzieści lat temu, jak byłem młody i tępy, łykalem z zachwytem. Nie było porównania a warsztat krytyczny miałem rozwinięty na poziomie rozwielitki. Po latach przeczytałem część jeszcze raz. Niektóre z nich sa ledwie poprawne, a większość jest gówniana. Heinlein jest wyraźnym liderem badziewia. Rzeczy takie jak Władcy marionetek czy Piętaszek to jedne z najgorszych pozycji w historii literatury fantastycznej. Reszta jego wypocin jest niewiele lepsza.

[Fidel-F2]

Rezygnujemy. Tamten rok wyleczył mnie z podobnych pomysłów. Ogrody słońca to Top 3 najsłabiej sprzedających się książek w naszej historii (po niemal 50% spadku w porównaniu do Cichej wojny).

Szkoda. Nie była to literatura może pierwszoligowa ale zupełnie niezła.

[AM]

Rezygnujemy. Tamten rok wyleczył mnie z podobnych pomysłów. Ogrody słońca to Top 3 najsłabiej sprzedających się książek w naszej historii (po niemal 50% spadku w porównaniu do Cichej wojny).

Szkoda. Nie była to literatura może pierwszoligowa ale zupełnie niezła.

W Polsce są książki sf, które sprzedają się dobrze lub bardzo dobrze. Paradoksalnie są to 2 bardzo różne grupy. Z jednej strony rzeczy jak Watts, Stephenson, Cixin Liu, Dukaj czy nawet niektóre McDonaldy. Z drugiej Corey, Weber czy Taylor. Być może McAuley jest za mało poważny dla miłośników tych pierwszych i za mało rozrywkowy dla fanów tych drugich? A może po prostu nasz rynek jest za płytki dla pisarzy z 2 lub 3 rzędu (przy czym 1 rząd niekoniecznie oznacza lepszych od niego, ale po prostu popularniejszych; gwiazdy gatunku)?

[mr. maras]

Fidel-F2. Ja też mam 50 lat i też czytałem to z 35 lat temu. I co z tego? Przeczytaj raz jeszcze i ze zrozumieniem mój poprzedni komentarz. A to od czego Ci się robi mdło zupełnie mnie nie interesuje. Idź z tym do gastrologa.

[niepco]

Nie będzie trzeba niczego poświęcać . Jesteśmy umówieni na dokończenie serii.

Cieszy, że dotrzymacie umowy i dokończycie serię. Opowiadań szkoda, ale Inhibitor Phase, Aurora Rising, Elysium Fire i Machine Vendetta w zupełności nam to wynagrodzą.

[Haribo]

Dobrze mi się czytało McAuleya. To chyba trafna diagnoza, że jest bardziej konwencjonalny i łatwiejszy niż Watts czy Stephenson, ale trudniejszy w czytaniu i poważniejszy niż Weber czy Corey. Zupełnie jak Reynolds.

[Fidel-F2]

Rezygnujemy. Tamten rok wyleczył mnie z podobnych pomysłów. Ogrody słońca to Top 3 najsłabiej sprzedających się książek w naszej historii (po niemal 50% spadku w porównaniu do Cichej wojny).

Szkoda. Nie była to literatura może pierwszoligowa ale zupełnie niezła.

W Polsce są książki sf, które sprzedają się dobrze lub bardzo dobrze. Paradoksalnie są to 2 bardzo różne grupy. Z jednej strony rzeczy jak Watts, Stephenson, Cixin Liu, Dukaj czy nawet niektóre McDonaldy. Z drugiej Corey, Weber czy Taylor. Być może McAuley jest za mało poważny dla miłośników tych pierwszych i za mało rozrywkowy dla fanów tych drugich? A może po prostu nasz rynek jest za płytki dla pisarzy z 2 lub 3 rzędu (przy czym 1 rząd niekoniecznie oznacza lepszych od niego, ale po prostu popularniejszych; gwiazdy gatunku)?

Ja to rozumiem. Kopanie się z koniem rzadko przynosi dobre skutki. Podobnie skończyła młodzieżowa przygodowka Roberta V. S. Redicka. W swojej klasie była całkiem niezła.

[Bibi King]

Rzeczy takie jak Władcy marionetek czy Piętaszek to jedne z najgorszych pozycji w historii literatury fantastycznej.

??? Serio? To jednak mało gówna czytałeś. Aż ci trochę zazdroszczę.
Rozumiem zastrzeżenie "jedne z najgorszych", ale akurat Władców odświeżałem sobie z sentymentu gdzieś +/- 2015 i naprawdę mogło być gorzej.

[Janusz S.]

To bardziej skomplikowane. Jimeneza musi przetłumaczyć konkretny tłumacz, który właśnie zakończył pracę nad Weeksem (musiał wspomóc tłumaczkę Weeksa, żebyśmy zdążyli wydać go w tym roku). Teraz siada do Iglesiasa (jednak będzie tak jak zaplanowaliśmy). Od października pracuje nad Wampirzym cesarstwem 2, potem Yoon Ha Lee 2, potem Jimenezem, a po nim nad Yoon Ha Lee 3... Nie tylko będzie, ale musi być w następnym roku. To nasz ostatni Heinlein.

Tłumaczy prawie samych moich ulubionych autorów
Chyba chciałbym go poznać...

[Fidel-F2]

Wiesz Bibi, staram się unikać.

[asymon]

W Polsce są książki sf, które sprzedają się dobrze lub bardzo dobrze. Paradoksalnie są to 2 bardzo różne grupy. Z jednej strony rzeczy jak Watts, Stephenson, Cixin Liu, Dukaj czy nawet niektóre McDonaldy. Z drugiej Corey, Weber czy Taylor. Być może McAuley jest za mało poważny dla miłośników tych pierwszych i za mało rozrywkowy dla fanów tych drugich? A może po prostu nasz rynek jest za płytki dla pisarzy z 2 lub 3 rzędu (przy czym 1 rząd niekoniecznie oznacza lepszych od niego, ale po prostu popularniejszych; gwiazdy gatunku)?

Gdzie na tej mapie mieści się admirał Miles Naismith Vorkosigan?

Mam osobiście wrażenie, że Corey to jednak inna liga niż te masowo trzaskanie Webery czy z nowszych Currie, Larrson, czy inne cuda wydawane przez Drageusa. Ale science faktycznie tam niewiele było, a jak było to zęby boleli...

A jeszcze z ciekawości, może pan zdradzić, jak się sprzedawało Expanse po zamknięciu serialu? Planujecie jakieś dodruki? Gdzieś ktoś pytał o dostępność poszczególnych tomów.

[AM]

W Polsce są książki sf, które sprzedają się dobrze lub bardzo dobrze. Paradoksalnie są to 2 bardzo różne grupy. Z jednej strony rzeczy jak Watts, Stephenson, Cixin Liu, Dukaj czy nawet niektóre McDonaldy. Z drugiej Corey, Weber czy Taylor. Być może McAuley jest za mało poważny dla miłośników tych pierwszych i za mało rozrywkowy dla fanów tych drugich? A może po prostu nasz rynek jest za płytki dla pisarzy z 2 lub 3 rzędu (przy czym 1 rząd niekoniecznie oznacza lepszych od niego, ale po prostu popularniejszych; gwiazdy gatunku)?

Gdzie na tej mapie mieści się admirał Miles Naismith Vorkosigan?

Mam osobiście wrażenie, że Corey to jednak inna liga niż te masowo trzaskanie Webery czy z nowszych Currie, Larrson, czy inne cuda wydawane przez Drageusa. Ale science faktycznie tam niewiele było, a jak było to zęby boleli...

A jeszcze z ciekawości, może pan zdradzić, jak się sprzedawało Expanse po zamknięciu serialu? Planujecie jakieś dodruki? Gdzieś ktoś pytał o dostępność poszczególnych tomów.

Nie warto.

Nie chodzi o określanie lig. Nie patrzę na to jak czytelnik.

Na razie nijak, bo musimy dodrukować całą serię . A na poważnie. Ekspanse przebiło się już do świadomości czytelników. Oczywiście dynamika powoli spada, ale to naturalny proces. Wkrótce czeka nas wymiana szaty graficznej, przy czym nie potrafię określić kiedy nastąpi to "wkrótce".

[Janusz S.]

Nie warto.

A niech to. Miałem nadzieję.

[AM]

Nie warto.

A niech to. Miałem nadzieję.

Ale to nie znaczy, że tego nie zrobimy (czasu nie cofniemy). Ogólnie seria ma wiele cech, żeby poradzić sobie lepiej od Reynoldsa, Hamiltona, McAuleya czy Banksa. Gdyby skorzystać z metafory muzycznej jest jak Aerosmith czy Bon Jovi, a tamte jak Bauhaus lub Joy Division.

[Janusz S.]

Nie warto.

A niech to. Miałem nadzieję.

Ale to nie znaczy, że tego nie zrobimy (czasu nie cofniemy). Ogólnie seria ma wiele cech, żeby poradzić sobie lepiej od Reynoldsa, Hamiltona, McAuleya czy Banksa. Gdyby skorzystać z metafory muzycznej jest jak Aerosmith czy Bon Jovi, a tamte jak Bauhaus lub Joy Division.

Fajna ta metafora i dla starszych ludzi (jak ja) jest zrozumiała od ręki
Jak byłem mały to drugi tom był moją ulubiona książką SF a sentyment pozostał mi po dziś dzień i mogę czytać całość po raz kolejny