Miela, Agnieszka - "Śmiech diabła" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[Janusz S.]

Nie zachęciłeś. Wygląda na sztampowe romansidło.

[Kszych]

Hm, no nie wiem, ci młodzi bohaterowie to dla starego jak ja ramola nie brzmią zachęcająco. Ale bądźmy szczerzy: w fantasy raczej trudno o protagonistów jak z "Rzeczy o mych smutnych kurwach".
Na pewno też nie jestem jednostką docelową tej książki, bo i romansów także nie cierpię - przynajmniej tych sztampowych.
Tym niemniej sugerowane przez Shadowa "odstępstwa" i "przełamywanie konwencji" mnie przynajmniej jakoś tam zainteresowały. Na tyle, że będę czekał na recenzję... kolejnego tomu.
Całkiem miła okładka.

[Shadowmage]

Nie zachęciłeś. Wygląda na sztampowe romansidło.

Akurat romansu tu nie ma. Raczej relacja bardziej typowa dla rodzeństwa. Choć nie wykluczam, że to wyewoluuje

[Janusz S.]

Rodzeństwa? W opisie stoi "...potomkowie dwóch starych rodów..." a w Twojej, Shadow, recenzji "dwójki bohaterów wywodzących się z pradawnych rodów". Widzę tu miejsce jedynie na romansidło.

[nosiwoda]

Relacja typowa dla rodzeństwa - a nie, że są rodzeństwem.

[Janusz S.]

Niech Wam będzie. Właśnie sobie uświadomiłem, że właściwie mnie to nie obchodzi. Sorry.

[Shadowmage]

Relacja typowa dla rodzeństwa - a nie, że są rodzeństwem.

Właśnie tak. No i częściowo się razem wychowywali.

[Janusz S.]

Panowie, jeszcze raz przepraszam - niepotrzebnie zacząłem dyskusję na temat, który mnie nie dotyczy. Nie kupię tej książki i nie mam zamiaru jej czytać i sam nie wiem po co się odzywałem. Generalnie jednak nieco ciekawią mnie książki debiutantów w Zysku od czasu jak kupiłem sobie "Imię boga" Dąbrowskiego i okazało się całkiem niezłe. Niestety P. Miela raczej się nie zmieści w kategorii "interesujący debiut".