Derleth, August - "Maska Cthulhu"
: pn 28.09.2020 7:42Cieszę się, że zapoznałem się z tą książką, głównie ze względu na to, że dowiedziałem się, kto to August Derleth i jaką miał rolę w popularyzacji twórczości Lovecrafta - zarówno tą pozytywną, jak i negatywną. Ciekawa postać i ciekawy wątek dla fanów twórczości Samotnika z Providence (który nie był samotnikiem). Aż się zajarałem i kupiłem książkę autora posłowia ("Groza jest święta").
Same opowiadania są wg. mnie właściwie nie do odróżnienia od tych spod pióra Lovecrafta. Językowo, klimatycznie czy fabularnie mają one dokładnie te same zalety i wady. Wtórność drugiego opowiadania względem pierwszego wyłączyła mnie z czytania tej książki na cały dzień. No bo jak tu inaczej zareagować, kiedy przeczytałeś nawet dobre opowiadanie, przechodzisz do kolejnego, a tu dokładnie ten sam szkielet fabularny (gość dziedziczy dom po zmarłym krewnym, w domu znajduje zakazane księgi, czyta je i budzi Wielkie Zło które zaczyna terroryzować okolicę). Myślałem, że ktoś sobie ze mnie kpi. Tylko jak tu mieć pretensje do Derletha, skoro u Lovecrafta było tak samo - jak to ujął Maciej Płaza, Lovecraft jest albo dobry jakościowo, albo różnorodny - jego najlepsze dzieła są podobne do siebie. Zatem jeśli łykacie Lovecrafta, to łykniecie i Derletha. Ja łyknąłem i chętnie kupiłbym więcej. Opowiadania są sprawnie napisane, dla czytelnika w 2020 roku już niczym nie zaskakujące, ale klimatyczne i fundujące mu dwa nastrojowe wieczory w świecie Wielkich Przedwiecznych. Ode mnie 4/6.
Na osobne wspomnienie zasługuje bdb wydanie - świetna okładka, w wersji twardookładkowej - ręczna numeracja, dobre tłumaczenie. Lubię mieć takie książki na półce.
Same opowiadania są wg. mnie właściwie nie do odróżnienia od tych spod pióra Lovecrafta. Językowo, klimatycznie czy fabularnie mają one dokładnie te same zalety i wady. Wtórność drugiego opowiadania względem pierwszego wyłączyła mnie z czytania tej książki na cały dzień. No bo jak tu inaczej zareagować, kiedy przeczytałeś nawet dobre opowiadanie, przechodzisz do kolejnego, a tu dokładnie ten sam szkielet fabularny (gość dziedziczy dom po zmarłym krewnym, w domu znajduje zakazane księgi, czyta je i budzi Wielkie Zło które zaczyna terroryzować okolicę). Myślałem, że ktoś sobie ze mnie kpi. Tylko jak tu mieć pretensje do Derletha, skoro u Lovecrafta było tak samo - jak to ujął Maciej Płaza, Lovecraft jest albo dobry jakościowo, albo różnorodny - jego najlepsze dzieła są podobne do siebie. Zatem jeśli łykacie Lovecrafta, to łykniecie i Derletha. Ja łyknąłem i chętnie kupiłbym więcej. Opowiadania są sprawnie napisane, dla czytelnika w 2020 roku już niczym nie zaskakujące, ale klimatyczne i fundujące mu dwa nastrojowe wieczory w świecie Wielkich Przedwiecznych. Ode mnie 4/6.
Na osobne wspomnienie zasługuje bdb wydanie - świetna okładka, w wersji twardookładkowej - ręczna numeracja, dobre tłumaczenie. Lubię mieć takie książki na półce.