Nasze Strony

Bardzo trafne recenzja, punktująca nieomal wszystkie słabości tego zbioru, zwłaszcza słabą jakość papieru i wydruku, dzięki czemu grafiki są nieczytelne (niektóre całkowicie jak ta na stronie 65) i żeby je docenić trzeba je sobie odszukać np. na profilu autora na artstation.
Opowiadanie p. Chutnik to jakaś zupełna chała i nieporozumienie - jedyny tekst, którego nie dałem rady doczytać do końca z powodu bełkotliwości i braku sensu. Opowiadanie p. Mroza ma bezsensowną fabułę oraz styl i urok drewna tartacznego klasy III.

Co do tekstów najlepszych zachowałem nieco mniejszy entuzjazm niż recenzent do tekstu Jacka Dukaja, który wykazuje wszelkie oznaki przerostu formy nad treścią. Równie dobrze można się nim zanudzić na śmierć jak zachwycić kunsztem autora. Pomysł na alternatywną historię świetny, świat oddany niesamowicie. Wszystko niby najwyższej klasy a ja i tak zasypiałem kilkukrotnie czytając wszystkie haikopodobne fragmenty. Tak, tekst wymaga skupienia, ale czasami skupiać się trzeba na tym, żeby zwalczyć senność. Gdzie są czasy "Innych pieśni" i "Perfekcyjnej niedoskonałości"? Jacek Dukaj coraz bardziej skupia się na stylizacjach i formie (tak też odbieram jego przeróbkę Conrada) a treści w tym wszystkim coraz mniej. Coraz bardziej obawiam się, że Jacek Dukaj jako autor SF już nie istnieje.

Z kolei tekst Orbitowskiego jest zwyczajnie nudny. Składanka kolejnych życiorysów połączonych drobnym fantastycznym elementem, który nie odgrywa w zasadzie żadnej roli poza początkiem. Im dłużej to trwało tym bardziej było nużące, a tekst nie jest krótki. Pomysł fajny, ale niewykorzystany.

Najbardziej pozytywnym zaskoczeniem jest tekst p. Jadowskiej, ale tu zdziwienie może u mnie wynikać z tego, że nie spodziewałem się niczego dobrego, przykrawając swoje oczekiwania do poziomu dotychczasowej twórczości Autorki. A tu taka miła niespodzianka i żałowałem tylko, że w antologii nie było ciągu dalszego pierwszej części "Tryptyku".

Tak czy inaczej, zbiór kupić warto, bo chłamu w nim niewiele .

Janusz S.
A zastanawiałem się co Mróz i Jadowska robią w tym zbiorze. Okazuje się, że Mróz nic, ale Jadowska na plus. To chyba od jej tekstu zacznę czytanie
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

To insynuacja z mojej strony, ale Mróz napisał ten tekst chyba tak "na odpier...". Ciekawe co napiszesz o Orbitowskim

Janusz S. pisze:Co do tekstów najlepszych zachowałem nieco mniejszy entuzjazm niż recenzent do tekstu Jacka Dukaja, który wykazuje wszelkie oznaki przerostu formy nad treścią. Równie dobrze można się nim zanudzić na śmierć jak zachwycić kunsztem autora. Pomysł na alternatywną historię świetny, świat oddany niesamowicie. Wszystko niby najwyższej klasy a ja i tak zasypiałem kilkukrotnie czytając wszystkie haikopodobne fragmenty. Tak, tekst wymaga skupienia, ale czasami skupiać się trzeba na tym, żeby zwalczyć senność. Gdzie są czasy "Innych pieśni" i "Perfekcyjnej niedoskonałości"? Jacek Dukaj coraz bardziej skupia się na stylizacjach i formie (tak też odbieram jego przeróbkę Conrada) a treści w tym wszystkim coraz mniej. Coraz bardziej obawiam się, że Jacek Dukaj jako autor SF już nie istnieje.

Wydaje mi się, że takiego tekstu oczekiwałem, biorąc pod uwagę ostatnie jego wywiady na temat literatury, w szczególności te w odniesieniu do Conrada. Nie wiem, czy ta minipowieść to już krok w nowym kierunku, czy nie. Też wolałbym Dukaja z jego najlepszych utworów, ale autor zmierza chyba do oderwania się od fantastyki. Zapewne, jeśli napisze Coś Nowego, to fantastyka może w tym być tylko pretekstem, nawet nie kostiumem, czy rekwizytem, czy jak to określać. Eksperymentalna proza? Nie chciałbym, ale co poradzić. Nie czytać. Ale w "Imperium Chmur" cieszyłem się jednak "starym" Dukajem.

Co do Jadowskiej, to dla mnie największe zaskoczenie. Do tej pory była dla mnie celebrytą pop-książek, gdzie władali właśnie Jadowska i Ćwiek i tutaj zaskoczenie, naprawdę dobre opowiadanie. Niemożliwe? A jednak. Cóż, do końca życia będę się uczył.
Oprócz tego, tak, Chutnik i Mróz to nieporozumienie w tym zbiorze.
Mnie osobiście zawiódł Małecki, którego uwielbiam, a odczytałem jego opowiadanie jako odrobienie pańszczyzny, odcinanie kuponów?
Do najlepszych opowiadań zaliczam: Dukaj (ale to inna liga, nie dlatego, że Dukaj, ale, że mikropowieść, dopiero na drugim miejscu proza Dukaja). Moja nieustanna miłość, czyli Orbitowski i Szmidt, który mnie bardzo mocno i pozytywnie zaskoczył. Naprawdę dobry pomysł.
No i obrazy Różalskiego, dobrze się komponowały.
Podsumowując - jedna z lepszych ostatnio antologii.

romulus pisze:Też wolałbym Dukaja z jego najlepszych utworów, ale autor zmierza chyba do oderwania się od fantastyki.

Miała jeszcze być "Rekursja" z ewidentnie fantastycznymi elementami, ale coś o niej cicho. I to chyba będzie już koniec o ile powstanie. I całkiem możliwe, że

romulus pisze: fantastyka może w tym być tylko pretekstem, nawet nie kostiumem, czy rekwizytem, czy jak to określać.

Nie mogę nie czytać a przynajmniej nie próbować przeczytać. Ale "starego" Dukaja widuję już tylko jako smętnie snujące się widmo, które uciekło z fantastycznej biblioteki w rejony dostępne tylko dla niego samego.