Nasze Strony

Wspaniała pisarka.

Wspaniała pisarka, świetny człowiek. Będziemy pamiętać.

Gdyby nie jej książki (i Aldissa) pewnie bym nie zaczął się interesować fantastyką.

Smutek

Umarło wiele wspaniałych światów, ale pamięć o nich nie umrze.

Między innymi od jej książek zaczynałem przygodę z fantastyką, a "Świat Rocannona" i "Czarnoksiężnik z Archipelagu", to dla mnie kanon.

Dorastałam czytając jej książki i jakaś część mnie z nich pochodzi, jeśli można to tak kulawo ująć.

"„Wszyscy jesteśmy przypadkowi. Uraza jest głupia i małoduszna i nawet gniew jest niedostateczny. Jestem lśnieniem światła na powierzchni morza, rozbłyskiem wieczornej gwiazdy (...) Mówię, ale mogę powiedzieć tylko to: idź, idź dalej”.

Światło zgasło, ale pamięć pozostanie - oby jak najdłużej.

Ja inaczej niż Wy - Ziemiomorze czytałem pod koniec studiów, Lewą Rękę i Wydziedziczonych kilka lat po studiach, a całą Ekumenę 2-3 lata temu. Nawet jeśli nie wszystko mi się równo podobało, niezmiernie podziwiałem tę twórczość.

Czarnoksięznik... czytany w odcinkach w Trójce... niezapomniane przeżycie.

No to w tym roku nie pozostaje nic innego, jak odświeżyć sobie twórczość tej znakomitej pisarki. Cześć jej pamięci.

Po Le Guin sięgnąłem późno. Najpierw był Howard, Tolkien, Moorcock a dopiero potem Ona. Pierwsze
wrażenie nie było najlepsze - to był zupełnie inny sposób pisania. Musiało minąć ładnych parę lat ( pisanie recenzji z Ziemiomorza) żeby dostrzec moc jej prozy. Wciąż mam sporo do nadgonienia, ale na czytniku czekają opasłe tomiszcze z Prószyńskiego i z przyjemnością będą sobie dawkował kolejne porcje "Ekumeny".

"Czarnoksiężnik", w znacznie większym stopniu niż "Władca pierścieni", zepchnął mnie w przepaść fantasy. Jeśli tak na to popatrzeć, to Ursuli Le Guin zawdzięczam bardzo wiele, bo nigdy już stamtąd nie wyszedłem na dłużej. Zapamiętałem też po dziś dzień opowiadanie "Kierunek drogi". Nie wiem dlaczego i nie napiszę tu niczego sensownego, ale niewiele jest tekstów, które pamiętam w całości z tak zamierzchłych czasów.

Janusz S. pisze:"Czarnoksiężnik", w znacznie większym stopniu niż "Władca pierścieni", zepchnął mnie w przepaść fantasy.

Za to zdanie kciuk w górę.

Bez przerwy siedzi mi w głowie opowiadanie Ursuli "Ci, którzy odchodzą z Omelas", dzisiaj chyba bardziej aktualne niż kiedykolwiek.