Ryan, Anthony - "Ogień przebudzenia" :: Sprawdź komentowany artykuł.

[Pyrokar]

Dobijam do końca tej książki i muszę stwierdzić, że jest to powieść męcząca. Zdecydowanie przychylam się do opinii, że jest przegadana. Dużo zbędnej akcji to chyba największa bolączka. W stosunku do Sandersona, Ryan znajduje się na drugim biegunie. Nie potrafi zaciekawić czytelnika światem przedstawionym oraz przygodami bohaterów. Do tego sili się na konstruowanie tajemnic, które wydają się błahe. Wykorzystuje wiele znanych motywów, jednak ich nie urozmaica i nie próbuje z nimi eksperymentować. Ogień przebudzenia to typowe fantasy-akcji, nic nowego się tutaj nie znajdzie, więc raczej odradzam czytanie.

[Shadowmage]

Tej książki nie czytałem. Ale na postawie "Kruczego cienia" też się zgodzę, że stoi na przeciwległym biegunie. Tylko odwrotnie niż w twojej interpretacji

[Pyrokar]

Tylko, że Sanderson potrafi doskonale zachować proporcje między akcją, fabułą, dialogami, informacjami na temat świata. To wszystko u niego wciąga jak bagno. Strony lecą nie wiadomo kiedy, a czytelnik nie odczuwa zmęczenia. Kruczego cienia nie czytałem, a pewnie wciągnąłby mnie bardziej z racji na świat quasi średniowieczny.

[Shadowmage]

A właśnie mnie nie. Czytając Sandersona, tego "poważnego", mam wrażenie, się nudzę, a postacie mnie irytują.

[Janusz S.]

Tej książki nie czytałem. Ale na postawie "Kruczego cienia" też się zgodzę, że stoi na przeciwległym biegunie. Tylko odwrotnie niż w twojej interpretacji

[Shadowmage]

Nie pisać robiąc pięć rzeczy na raz. Nie pisać robiąc pięć rzeczy na raz. Nie pisać robiąc pięć rzeczy na raz. Nie pisać robiąc pięć rzeczy na raz. Nie pisać...

[Janusz S.]

Przepisz 100 razy
I zapomniałem dodać, ze generalnie popieram Twoje popierani A. Ryana.