Nasze Strony

Czy nadal piszemy osobiste opowiadanka o wampirach?
Czy ten temat nie jest przestażały i w ogóle przereklamowany?
Ostatnio poszukiwałam informacji na temat wampirów, bo chcę napisać ksiażkę o tych stworzeniach, a raczej użyć ich, obsadzić w rolach... ech, nieważne... zastanawiam sie, czy ten temat jest wciąż... atrakcyjny ( ), modny
Czytacie ksiażki o wampirach? Lubicie takie?

Czemu ciekawi Cię atrakcyjność tematu - chcesz być znana, zarobić dużo pieniędzy jako pisarka Chyba chodzi o to żeby był atrakcyjny dla Ciebie.

Ravenlofta jakiegoś kiedyś dorwałem - raczej mierne chociąż jak na standardy WOTC i tak dobrze. Poczytne ale fabularnie cieńkie. No i "Wywiad ..." pani Rice miałem okazję popełnić - książka bardzo dobra - paradoks nieśmiertelności niby natarczywie atakujący świadomość przez całą książkę a mimo to nienamolny (chyba dlatego że widziany w tak wielu wydaniach).

O samym zagadnieniu wampiryzmu poszukaj w jakichś opracowaniach mitologii słowiańskiej z tego to wyszło.

Jak dla mnie temat wampiryzmu, sam w sobie, nie jest niczym szczególnie pociągającym.

Każdy temat może być interesujący, lub śmiertelnie nudny.
Co do samych wampirów. Wampiry pasują właściwie do każdej epoki, od starożytności przez współczesność do sci-fiction, od wiejskiej chaty, niedostępnej puszczy, po miasta, metropolie, statki kosmiczne. Wampir jest uniwersalny, masz więc duże pole do popisu.
Oczywiście polecam Wikipedię, możesz znaleźć tam kilka ciekawostek
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wampir

DZIĘKI ZA WIKIPEDIĘ TEGO POTRZEBOWAŁAM

Temat wampirów nie jest nudny z natury. Problem polega na wymyśleniu czegoś nowego, czegoś świeżego. Cała zabawa może polegać też na tym, żeby ludzi na nowo przyciągnąć do tematu. W końcu ostatnio powstaje dużo kiepskich filmów o wampirach, w serialach są one obecne, chyba ta "popularność" im nie służy. Jak człowiek chwyta za książkę i widzi pierwsze słowo "Wampir", to może sobie pomyśleć " O cholera, znowu te wampiry, znowu będzie jatka, kły, dekadenckość, mroczne klimaty..."

Zadam Wam pytanie, które ostatnio zaczęłam zadawać na forum (to drugi raz ) Muszę to wiedzieć, żeby nie popełnić gafy...

Nie wiem, czy wiecie, że coś tam piszę... (ksiażki) - już sie gubie, bo gadam na kilku forumach no i ostatnio piszę o wampirach (jak ktoś nie wie)
Pytanie brzmi: Czy, pisząc o klanach wampirów, mam wymyślać własne nazwy Klanów, czy mogę skorzystać z tych, które są powszechnie znane? Czy to nie byłaby kradzież pomysłu?

Powszechnie znane to znaczy, że przez kogoś wymyślone- przypadkiem mówisz o klanach z gry Vampire? Zatem to by było korzystanie z czyjejś idei? A pozatym, czy aby niechcący niepotrzebnie nie bawisz się w fanfiction? A nie lepiej wymyśleć w ogóle własnego świata wampirów, własnego podziału, zainwestować w jakieś nowe właściwości, zachowania, zwyczaje?
Musisz w końcu zadbać o zainteresowanie czytelnika.

Silme pisze:gadam na kilku forumach

Forach

Pytanie brzmi: Czy, pisząc o klanach wampirów, mam wymyślać własne nazwy Klanów, czy mogę skorzystać z tych, które są powszechnie znane? Czy to nie byłaby kradzież pomysłu?

To byłby plagiat - poza tym to już dosyć oklepany temat jeśli o wampiry chodzi.

OK. DZIĘKi

Moze to tylko to, ze mam lekkiego bzika na punkcie wampirow, ale dla mnie ten temat nigdy nie bedzie przestarzaly. Wampiry moga przerazac lub fascynowac. Sa jednym z tych "zjawisk", ktorego nie da sie nigdy do konca zdefiniowac - zawsze mozna zrobic z nimi cos nowego. Ja ostatnio nowy obraz wampira mialam okazje podziwiac w filmie Nocna Straz (przy okazji polecam - podobno ksiazki tez sa niezle... musze sobie skombinowac ). A serio mialam juz wrazenie, ze chyba nie da sie nic nowego wymyslic. Okazuje sie jednak, ze korzystajac z pewnego zbioru cech, pewnego wzorca mogacego definiowac wampira (picie krwi, czerpanie energii zyciowej z innych, itp...) zawsze mozna dodac do tego jakies nowe elementy, dzieki czemu otrzymujemy cos nowego...

A serio mialam juz wrazenie, ze chyba nie da sie nic nowego wymyslic. Okazuje sie jednak, ze korzystajac z pewnego zbioru cech, pewnego wzorca mogacego definiowac wampira (picie krwi, czerpanie energii zyciowej z innych, itp...) zawsze mozna dodac do tego jakies nowe elementy, dzieki czemu otrzymujemy cos nowego...

No słuchamy, słuchamy! To bardzo ciekawe. Acha i podpisuję się właśnie pod zdaniem z "nowymi elementami".
Przestrzegam Silme, żeby właśnie oparła się na szukaniu nowych elementów, żeby móc przykuć uwagę czytelnika.

NOwe elementy?? hmmm chyba da sie zrobic zresztą sami ocenicie (kiedyś tam) czy mi sie udało

To ja jakby co bardzo chetnie przeczytam - szczegolnie, ze zawsze mnie ciagnelo do tego tematu

Ja też czekam, choć do wampirów mnie nie ciągnęło nigdy. Może tym razem Silme mnie miło zaskoczy...

Jakiś czas temu wyszła niezła pozycja tropiąca wampirze ślady w literaturze i nie tylko. Bodajże "wampir. biografia symboliczna" Marii Janion. Ja przyznaje nie przebrnąłem przez całość, ale dla tych co sypiają z wampirami pozycja obowiązkowa

Mnie osobiście wampiry w literaturze (i filmie) nigdy nie kręciły. Jakieś to takie... pospolite się zrobiło. W związku z tym wiele na ten temat nie czytam... najlepsze co znam to "Ostatni rejs Fevre Dream" Martina - no ale ja lubię niemal wszystko jego autorstwa.

Ostatni udany wampir do Regis u Sapka. Tak pozatym to nie przypominam sobie żeby komuś ostatnio udało się napisać coś ciekawego o wampirach.

Ostatni udany wampir w literaturze to chyba był u Brama Stokera, a cała reszta to ledwie cienkie klony, względnie parodie. Obawiam się, że od czasu przynajmniej gier fabularnych ze Świata Mroku za wiele o wampirach nie da się już napisać i wszystko się będzie kojarzyć - to mniej więcej podobnie jak próbować pisać o elfach po "Silmarillionie" Tolkiena.

A "Gobelin z jednorożcem", rozszerzony do "Gobelinu z wampirem" Suzy McKee Charnas? Jej wampir, odbiegający od "tradycyjnego", jest bardzo ciekawy (sama powieść zresztą też).

Ja do wampirów mam jakąś "słabość", może dlatego, że w ogóle lubię horrory
Jeśli już wymieniamy się tytułami "wampirologicznymi" - choć nie wiem, czy takie były intencje autora wątku - to polecałbym "Imperium lęku" Briana Stableforda (dość alternatywna historia, obejmująca szeroki zasięg czasowy: wyprawy krzyżowe, średniowiecze, renesans, w której wampiry są arystokracją, a ukrywający się, nieliczni uczeni "ludzcy" usiłują odkryć tajemnicę wampirów - co sprawia, że są tak inni od ludzi), oraz pierwszy tom (drugi już mniej mi się podobał) Kima Newmana (ps. Jack Yeovil, ten od Warhammera) "Anno Dracula" - historia rozgrywająca się w wiktoriańskiej Anglii, w czasach Kuby Rozpruwacza (który też na kartach tej książki występuje). Tam wampiry m.in. zamykają ludzi w obozach koncentracyjnych

Cóż, wampirzej powieści McKee Charnas nie znam - powinienem uzupełnić braki? Dla mnie problem z utworami o wampirach zasadza się na zawłaszczeniu tego motywu przez popkulturę, przez tysiąc remake'ów Drakuli i dość beznadziejne wynurzenia Anne Rice. Przy takim "tle" literackim zostaje młodym pisarzom tylko wpaść w koleinę.

Bleys => "Gobelin z wampirem" polecam (choć trudno czasem w Twój gust utrafić ). Trudno to nazwać powieścią, w zasadzie to cztery powiązane osobą głównego bohatera opowiadania. Są interesujące, bo nie ma w nich powiewnych szat, nietoperzy, tajemnych stowarzyszeń. Jest natomiast opis, jak kontakty z tymi, którzy z jednej strony są dla bohatera, żyjącego wśród ludzi wampira, śmiertelnym zagrożeniem, a z drugiej zwierzyną, wpływają na jego psychikę, wyzwalając emocje zakłócające relację drapieżnik-ofiara.

Temat eksploatowany bardzo, ale zawsze można wycisnąć z niego coś nowego. Oczywiście łatwe to nie jest - tu trzeba się trochę pomęczyć. Ale wampir niekoniecznie musi być kolejną wersją Draculi, niekoniecznie musi być zły, niekoniecznie muszą być mroczne klimaty i jatki.

W ostatnim czasie przeczytałem dwie, zupełnie odmienne, książki o wampirach. Pierwsza z nich to "Posiadłość Blackwood" Anne Rice, dziewiąty tom "Kronik wamiprów". W skrócie - koszmar. Recenzja jest rzecz jasna na katedrze. Nawet nie maiłęm serca mieszać tej książki z błotem tak, jak na to zasługuje, bo chciałem jak najszybciej przestać mieć z nią cokolwiek wspólnego. Nie rozumiem skąd popularność tej autorki - jednej z najlepiej zarabiajych pisarzy świata. Cóż, nie po raz pierwszy odkryłem, że w Ameryce maja dziwne gusta... Ciekawi mnie tylko jaką sprzedaz osiąga ona w Polsce.
Druga książka to było "Carpe jugulum" Terry'ego Pratchetta. Oczywiscie jak zwykle wiele humoru, zabawne wampiry, którym czosnek nie jest straszny i czarownice w akcji. Jednym słowem świetna zabawa, choć ortodoksyjnym wielbicielom wampirów może nie przypaść do gustu.

A z książek o krwiopijcach, któe tutaj jeszcze nie zostały wymienione to jest jeszcze "Nocarz" Magadaleny Kozak - moim zdaniem całkiem sympatyczna książka o wampirach w służbach specjalnych. Może nie ma w niej za duzo treści, ale za to mamy do czynienia z ogromną ilością akcji. Niezła rozrywka.